بر پايه ي مستندات اسلامي، در روند تسلسل تاريخي حوادث عظيم جهاني، نخست انقلاب مصلح کل حضرت ابا صالح المهدي عليه السّلام رخ مي دهد و در پي آن دولت کريمه مهدوي شکل مي گيرد و آنگاه پس از سپري شدن عصر طلايي ظهور، فرجام تاريخ فرا مي رسد و بساط دنيا درهم ريخته و قيامت برپا مي گردد و پيش از حادث شدن قيامت، نشانه هايي ظاهر مي شود که از بروز قيامت خبر مي دهد، اين نشانه ها در فرهنگ اسلامي ما (اشراطالساعة) ناميده شده اند (اشراط جمع (شَرَط) به معناي (علامت) است).

خداوند سبحان مي فرمايد:

(فَهَلْ يَنْظُرُونَ إلاَّ السّاعَةَ أَنْ تَأتِيَهُمْ بَغتَةً فَقَدْ جاءَ أَشْراطُها) [1] .

(آيا کافران جز اين انتظاري دارند که قيامت ناگهان فرا رسد، در حالي که هم اکنون نشانه هاي آن پديد آمده است؟)

حال اين که نشانه هاي بروز قيامت يا (اشراطالساعة) چه اموري هستند، بحثي است که در ادامه و ضمن بيان (نکات) مربوط به علايم ظهور بدان خواهيم پرداخت. به هر روي بايد توجه کرد که هر دو واقعه ي (ظهور حضرت بقية الله الاعظم(عجل الله تعالي فرجه) و (پديدار شدن رستاخيز) در مقطع تاريخي موسوم به (آخرالزمان) صورت مي پذيرد و احتمال اشتباه شدن آن ها مي رود.

بر اين پايه لازم است با هوشياري کامل، آن ها را شناسايي نموده و از يکديگر تفکيک کرد و از درهم آميختن و جابجايي آن ها - خطايي که برخي از نويسندگان بدان مبتلا شده اند - دوري گزيد.