فرد منتظر بايد استقامت بورزد و صبر و حلم پيشه سازد؛ بر پايه ي روايت مفصلّي که در بيان شرايط عصر غيبت و اوضاع پيش از مقطع ظهور وارد شده است [1] .

و با تأييد تحليل تاريخي [2] .

روندِ حوادث، مي توان اين نکته را دريافت که در دوران غيبت فشار زايد الوصفي بر منتظران مخلص و صدّيق مهدي موعود(عجلّ الله تعالي فرجه) وارد مي شود. مقاومت و پايداري در چنين شرايطي به توانِ بالاي روحي نيازمند است. منتظران بايد بکوشند تا به درجات بالاي صبر نايل گردند؛ صبري که طبق حديث شريف (رأس الايمان) است. در اينجا جهت رعايت اختصار صرفا به ترجمه ي يک حديث نبوي اکتفا مي کنيم: روزي رسول خداصلي الله عليه و آله خطاب به اصحاب فرمودند:

(پس از شما کساني مي آيند که به هريک از آنان، اجر پنجاه نفر از شما را خواهند داد). اصحاب پرسيدند: اي رسول خدا! ما در غزوات بدر، اُحد و حُنين با شما بوديم و درباره ي ما آياتي از قرآن کريم نازل شده است؛ پس چرا به آنان پنجاه برابر ما ثواب داده مي شود؟ حضرت پاسخ گفتند: (آنان در شرايطي [بس دشوار] خواهند بود که اگر شما در آن شرايط به سر بريد، تحمّل و استقامت آنان را نخواهيد داشت). [3] .