رشد ديني مردم در فهم حقايق و قوي شدن آنها در مطالب اعتقادي خود و گول اين نظريه و آن نظريه را نخوردن، يعني اينکه واقعيت اين است که شبهه القاء شده توسط آن نوکران بي مزد و مواجب شيطان جز يک مغالطه و لفاظي بيش نيست. آنها مي گويند: اي مردم براي اينکه حق و حقيقت دائمي مستقر شود، شما به طرف راه باطلب و فساد برويد! مي گويند: براي اينکه راه خدا کاملا شناخته شود و همه به آن راه بروند، شما مدتي در راه شيطان قدم بزنيد! اين مغاطله و لفاظي بي مزه البته ممکن است براي ذهن هاي ساده و مهم هاي پائين و صحيح و جالب باشد اما براي اهل فهم و اهل دقت و نظر، گيرائي اي ندارد و فوراً ضعف و سستي آن آشکار مي شود. [1] .