خصوصياتي در حضرت مهدي (عليه السلام) وجود دارد که مشابه خصوصيّات برخي از انبياء است ولي از نظر کميت و کيفيت با آنها متفاوت مي باشد.

از لحاظ طول عمر با حضرت آدم، حضرت نوح و حضرت خضر قابل مقايسه است. ولي عمر حضرت بيشتر از آنهاست. زيرا تا کنون هزار و يکصد و شصت و دو سال از عمر شريفش مي رود.

از لحاظ فرج بعد از شدت با حضرت ايوب قابل مقايسه است، شباهت حضرت به حضرت يونس غيبت اوست که بعد از پيري به صورت جواني به سوي قومش بازگشت. شباهت به حضرت يوسف، غيبت و پنهان شدن از خواص خود و عموم مردم و برادرانش.شباهت حضرت به موسي، انتظار و غيببت طولاني و مخفي بودن ماجراي ولادتش و پنهان گشتن پيروان او به واسطه آزار و خواري که بعد از وي به آنها رسيد تا آن زماني که خداوند عزّوجلّ فرمان ظهور او را صادر کرد وبر دشمنانش پيروزومؤيّد داشت.

شباهت حضرت به عيسي، اختلافي است که مردم درباره او دارند، زيرا جماعتي گفتند: «او متولّد نشده» و عده اي گفته اند: «او مرده است» و گروهي گفتند: «او را کشتند و بدار زدند» شباهتي که به جدّش محمد مصطفي (صلي الله عليه وآله وسلم) دارد قيام بر سيرت و بيان آثار او و قيام به شمشير و کشتن دشمنان خدا و رسول و جباران و گردنکشان و پيروزي وي به وسيله شمشير و رعبي است که در دلها پديد مي آورد. [1] .