شش روز پيش از وفات سمري نامه اي از طرف حضرت مهدي به دست او رسيد که حاکي از اين امر بود که وفات تو نزديک شده و ديگر به کسي وصيت مکن و کسي را به نيابت تعيين مکن که غيبت تامه واقع گرديد و ظهور نخواهد بود مگر بعد از مدّت طولاني و قساوت دلها و پر شدن زمين از جور و هر کس ادعاي مشاهده کند. (يعني ظهور رسمي که بعد از آن غيبتي نيست) پيش از سفياني و صيحه آسماني، او دروغگو و افتراء زننده است.

همصحبتهاي حضرت در دوران غيبت

1 ـ يکي از مصاحبان حضرت مهدي (عليه السلام) حضرت خضر است. حضرت رضا (عليه السلام) فرمود زود است که خداوند مأنوس کند به او قائم ما را وحشت او را ببرد به ايمني به او. 2 ـ ديگر ملائکه و مؤمنين چنانکه حضرت صادق (عليه السلام) به مفضل فرمود. 3 ـ سي نفر از مؤمنين چنانکه حضرت صادق (عليه السلام) فرمود: «و ما بثلاثين من وحشةَ» يعني با سي نفر وحشتي نيست. وليکن معلوم نيست که اين اختصاص به غيبت صغري داشته يا هميشه سي نفر با او هستند.