به طور کلي هرکس امام باشد بايد داراي خصوصياتي باشد که نشانه و علامت امامت اوست. اين علامات در اخبار متعدد ذکر شده که هر حديثي متعرض قسمتي از آن گشته و اکثر آن اخبار در مجلّد هفتم بحارالانوار باب جامع در صفات امام و شرايع او صفحه 200 مسطور است. حديثي که از همه بيشتر ذکر علامات کرده حديثي است که از حضرت رضا (عليه السلام) روايت شده که مشتمل بر 30 علامت است. در من لايحضر الفقيه و معاني الاخبار و خصال و عيون اخبارالرضا و احتجاج طبرسي و در اثبات الهداة مجلّد هفتم از همه نقل کرده.

مجموع علامات به طور تلخيص از آن حديث و غير او نقل مي شود:

1 ـ متولد مي شود پاک و پاکيزه 2 ـ ختنه شده 3 ـ چون از شکم مادر بزمين آيد بر دو کف او قرار گيرد و صدا به شهادتين بلند کند. 4 ـ محتلم نشود 5 ـ چشم او بخوابد و دل او بيدار باشد 6 ـ او را سايه نباشد 7 ـ از پشت سر ببيند چنانکه از پيش رو مي بيند 8 ـ او را خميازه و دهن درّه نباشد 9 ـ بول و غائط او ديده نشود و زمين آن را ببلعد 10 ـ بوي بول و غائط او از مشک خوشبوتر است 11 ـ از همه مردم عالمتر باشد 12 ـ از همه حليم تر 13 ـ از همه عابدتر 14 ـ از همه حاکمتر يعني حکمش از همه بهتر باشد 15 ـ از همه پرهيزگارتر باشد 16 ـ از همه شجاع تر 17 ـ از همه سخي تر 18 ـ از همه عالمتر به کتاب خدا باشد 19 ـ از همه تواضعش براي خدا بيشتر باشد 20 ـ از همه عاملتر باشد به آنچه امر مي کند 21 ـ از همه ترک کننده تر باشد از آنچه نهي مي کند 22 ـ محدّث باشد تا هنگامي که از دنيا برود، يعني ملائکه با وي حديث گويند 23 ـ مستجاب الدعوه باشد حتي اينکه اگر بر سنگي دعا کند به دو نيم شود 24 ـ سلاح و شمشير پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) يعني ذوالفقار نزد او باشد 25 ـ زره پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) بر تن او راست آيد 26 ـ مصحف فاطمه (عليها السلام) نزد او باشد 27 ـ جامعه نزد او باشد و آن صحيفه اي است که طولش هفتاد ذراع است و در آن آنچه بني آدم محتاج است مضبوط است. 28 ـ جفر اکبر و جفر اصغر نزد اوست يکي پوست قوچ و ديگري پوست بز است که همه علوم در اين دو هست 29 ـ نزد او صحيفه اي است که در وي اسامي شيعيان او تا روز قيامت ثبت است.

از جمله علائمي که خاصه آن حضرت در هنگام قيام است عبارتست از:

1 ـ ماه و خورشيد در فرمان او باشد. مانند حضرت سليمان ماه و خورشيد را بخواند و اجابت او کنند 2 ـ باد و ابرهاي شديد در تسخير او باشد 3 ـ چون از مکه خارج شود در سايه ابر حرکت کند و ندايي از ابر بر مي آيد که اين است مهدي آل محمّد (صلي الله عليه وآله وسلم) 4 ـ به رعب نصرت شود، به هر طرف حرکت کند و متوجه شود پيشاپيش او به اندازه يک ماه رعب حرکت کند از طرف راست، چپ و جلو 5 ـ شمشيرها از آسمان به عدد و اصحاب او نازل شود و بر هر شمشير نام صاحب او و خصوصيات او نوشته باشد 6 ـ ملائکه به نصرت او نازل شوند و جبرئيل و ميکائيل و اسرافيل همراه او باشند و او را مدد کنند 7 ـ عيسي بن مريم به مدد او نازل شود و پشت سر او نماز بگذارد 8 ـ اصحاب کهف و عده اي از قوم موسي و عده اي از اصحاب پيغمبر (صلي الله عليه وآله وسلم) و اميرالمؤمنين (عليه السلام) و عده اي از ارواح مؤمنين به نصرت حاضر شوند 9 ـ بلنديهاي زمين براي او پست و زمين براي او به منزله کف دستش مي باشد 10 ـ هر سخت و دشواري براي او آسان گردد 11 ـ زمين را به نور خود روشن کند به طوري که بندگان به نور او از نور آفتاب مستغني گردند 12 ـ دوست و دشمن، صالح و طالح را مي شناسد و آنچه هر کس پنهان کرده مي داند 13 ـ در شب معراج پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) خداوند فرمود: «به او (حضرت مهدي (عليه السلام)) کور را بينا کنم و مريض را شفا بخشم.» [1] .