از اخبار کثيره مستفاد مي شود که آن بزرگوار همنامِ با رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) است و از براي آن بزرگوار دو اسم است يکي معروف در آسمان و آن «اح م د» و يکي معروف در زمين و آن «م ح م د» است [1] .

از نظر کنيه آن حضرت معروف به ابوالقاسم همان کنيه رسول خدا (صلي الله عليه وآله وسلم) مي باشد و به ابوصالح نيز معروف است. القاب حضرت مهدي (عليه السلام) عبارتند از:

1 ـ حجة الله و حجة آل محمد 2 ـ صاحب الزمان، فرمانرواي عصر خود که مالک رقاب خلايق است و امر امر او و نهي نهي او وحکم حکم او و فرمان فرمان اوست. 3 ـ قائم: از حضرت امام صادق (عليه السلام) روايت شده که آن جهت که به حق قيام مي نمايد او را قائمش گويند. 4 ـ مهدي: يعني خلق به او هدايت مي يابند و به وجود مقدس او از جاده ضلالت به بزرگراه هدايت رسيده و رستگار مي شوند. 5 ـ منتظر: از امام محمدتقي (عليه السلام) سؤال شد که چرا آن حضرت را منتظر مي گويند؟ فرمود از اين جهت که او غيبت طولاني دارد و مخلصين او انتظار خروج او را مي کشند و شکاکين انکار مي کنند [2] .

القاب ديگر حضرت عبارتند از: منصور، قائم بامرالله، ولي الله، صاحب الامر، المنتقم، بقية الله [3] .