مفهوم واقعي «انتظار» که در روايات ما به عنوان بالاترين عمل شمرده شده و به «شمشير زدن در رکاب پيامبر (صلي الله عليه وآله وسلم) بر فرق دشمن» تشبيه شده، همين زمينه سازي است. و اگر نه انتتظار خشک و خالي و به عبارت ديگر، يک اميد ذهني، بي آنکه در جامعه تحقق يابد و آثارش آشکار شود، هيچگاه بهترين عمل نخواهد بود.

انتظار به معني آينده نگري است و به معني ناراضي بودن از وضع موجود و پرواضح است که يک چنين دگرگوني نياز به زمينه سازي دارد.

در انقلابهاي پيامبران نيز زمينه سازي وجود داشت و آنها در صورتي انقلاب را به ثمر مي رساندند که در همه ابعاد زمينه ساز عملي مي شد. و از آنجا که انقلاب مهدي (عليه السلام) جهاني و همه جانبه و دراز مدت است و هدف نهايي انقلابهاي مقدس بشري است حتماً نياز به زمينه سازي وسيعتر و عميق تر دارد چرا که بنا بر اعجاز نيست، بلکه همانند انقلاب پيامبران بنا بر فکر و عمل و کار و سعي مردم در همه ابعاد است.