بر خلاف آنچه بعضي فکر مي کنند رابطه امام در زمان غيبت به کلي از مردم بريده نيست بلکه آن گونه که از روايات اسلامي بر مي آيد گروه کوچکي از آماده ترين افراد که سري پرشور از عشق خدا، و دلي پر ايمان و اخلاقي فوق العاده براي تحقق بخشيدن به آرمان اصلاح جهان دارند با او در ارتباطند.

معني غيبت امام اين نيست که او به شکل يک روح نامرئي و يا اشعه اي ناپيدا در مي آيد، بلکه او از يک زندگي طبيعي آرام برخوردار است. به طور ناشناخته در ميان همين انسانها رفت و آمد دارد و دلهاي بسيار آماده را بر مي گزيند و در اختيار مي گيرد و بيش از پيش آماده مي کند و مي سازد.

افراد مستعد به تفاوت ميزان استعداد و شايستگي خود، توفيق درک اين سعادت را پيدا مي کنند. بعضي چند لحظه يا چند روز و برخي سالها با او در تماس نزديک هستند به تعبير روشنتر: آنها کساني هستند که آنچنان بر بال و پر دانش و تقوي قرار گرفته و بالا رفته اند که همچون مسافران هواپيماهاي دور پرواز بر فراز ابرها قرار مي گيرند.

به هر حال تربيت اين گروه يکي ديگر از فلسفه هاي وجود او در اين دوران است.