سروده ام هر پگاه بدون تو

که خفته است اين نگاه،بدون تو



درون مه گم شديم، غريب وار

من و دل و هرچه راه، بدون تو



غزل بخوان در سکوت،شبان من

شکسته آواز ماه، بدون تو



چراغ پر شور چشم کور من!

سپيده دم شد سياه، بدون تو



بهشت بکري است با توخاک سرد

زمانه غرق گناه، بدون تو



محمد رضا مهديزاده