ميرسي سپيده به دوشت،ميشود تمام جهان سبز

پيش روافق درافق سرخپشت سر،کران به کران سبز



خاک، زير پاي تو روشن، باد با نگاه تو آتش

ميشود به وقت وضويت،چشمه چشمه،آب روان سبز



ابر ميرسي که بباري، به مزار گمشده ي گل

در نگاهت آينه جاري،ميشود زمين و زمان سبز



درهجوم وحشي ناقوس،ميرسي به دست تو فانوس

بازهم به گوش درختان،ميرسد صداي اذان،سبز



تا در آسمان دلي سرخ ميوزد به نام تو شعري

مي شود به رنگ درختان، ناگهان قيام زبان سبز



شعله ميزني،گل خورشيد!ازهمان کرانه ي شرقي

درپي ات روانه چو دريا،لشکري درفش ونشان سبز



سيد محمد ضياء قاسمي