مي بارد از ابر انگبين، وقتي بيايي

گل ميکند روي زمين،وقتي بيايي



مرزي نخواهد ماند در بيمرزي تو

گم ميشود ديوار چين وقتي بيايي



بي تو بهاري نيست در تقويم دنيا

دنيا شود باغ برين وقتي بيايي



درشهرشب،آتش به جان ني فتاده ست

اما نماند اين چنين، وقتي بيايي



يعقوب وار از هجر يوسف اشکباريم

چينها شود پاک ازجبين وقتي بيايي



ناگفته ها بسيار در دل دارم از زخم

بگشايم اين قلب حزين وقتي بيايي



عزيز ا... زيادي