بسته ايم بر زمين، با همه وجودمان

دست آسمانيت، کاش مي گشودمان



کاش واژه اي فصيح ميشکفت برلبت

يا که چشم شاعرت باز ميسرودمان



خوانده ايم يک غزل روبه قبله ي دلت

خاک،سبزگشته درلحظه ي سجودمان!



اي حضورسبزعشق،اي بلند عاشقي!

به تو معني يي نداشت بود يا نبودمان



اي تکلّم فصيح! بارش دوباره کن!

خشک شد بدون تو، ناي رود رودمان



علي حاجتيان فومني