اي نسيم سرخوشيکه ازکرانه ها عبورميکني

اي چکاوکيکه کوچ تا به جلگه هايدورميکني



اي شهاب روشنيکه از ديار آفتاب مي رسي

وين فضاي قير گونه را پر ازطنين نور ميکني



آي ابر دلگرفته ي مهاجري که خاک تيره را

آشناي تند بارش شبانه ي بلور مي کني



اي ترّنمي که پا به پاي رودها و آبشارها

خلوت سواحل خموش رافضاي شور ميکني



آي راهيان! گر از ديار يار ما عبور ميکنيد

پرسشي کنيد ازاو که اي بهارکي ظهورميکني



محمد رضا ترکي