در دل اين فتنه فراگير که انسان ها را به بند کشيده، گروه قليلي پيدا مي شود که فتنه، به جاي شکستن، آن ها را آبديده کرده، و حوادث همه تعلقات را از آن ها گرفته است. آنها در کشا کش فتنه، چون شمشير، صيقل يافته و تيز شده اند و ديده هاشان به وسيله قرآن جلا پيدا کرده، و گوشِ دل به شنيدن حقايق آيات قرآني گشوده اند و با بصيرت يافتن، به آن ها تفسير قرآن و کشف حقايق آن ارزاني مي شود و با اين آمادگي و اهل قرآن شدن است که شبانگاه و صبح گاه، جام حکمت سر مي کشند. اين ها کساني هستند که زمينه را براي ظهور فراهم مي کنند، و به وسيله آنان حاکميّت عدل گسترش مي يابد.

«ثُمّ ليشحذنّ فيها قومٌ شحذ القين النّصل، تُجلي بالتنزيل أبصارهم، ويُرمي بالتفسيرِ في مسامعهم، ويُغبقون کأس الحکمةِ بعد الصبوحِ».

«پس گروهي در کشاکش آن فتنه ها بصيرت خويش را چنان صيقل دهند که آهنگر تيغه شمشير را. ديدگانشان به نور قرآن جلاگيرد وتفسير قرآن گوشهايشان را نوازش دهد وهر شامگاه وبامداد جامهاي حکمت نوشند».