هر حجتي مسئول است که علوم و نعمت هايي که خداوند براي حفظ حجت ها و آيات روشنگر خود به او عطا نموده، به حجّت بعد از خود که از هر جهت مانند او است و عصمت و عظمت دارد، به وديعت سپارد، تا يکي پس از ديگري به آخرين حجّت خدا سپرده شود.

اين امانت که علوم امامت است با کاشتن در قلب حجّت بعدي به او منتقل مي شود، و اکتسابي نيست، و يک باره همه علوم امامت در قلب آن ها جاي مي گيرد. حضرت علي (عليه السلام)فرمود:

«رسول خدا به من هزار علم را آموخت، که از هر علمي از آن هزار علم ديگر نشأت مي گيرد» [1] .