احياي سنت و اقامه دستورهاي کتاب خداوند، به قضاوت و اجراي احکام قضايي و نظام اقتصادي ارتباط دارد. زيرا حفظ جامعه از کژي ها و انحرافات و درمان انسان هاي مريض، بستگي به اجراي قانونِ حدود دارد، تا آن ها که مستحق مجازات هستند، خود را باز يابند و با ادب شدن، از آنچه که به سلامت جامعه و افراد لطمه مي زند، دست بردارند. زيرا هر جرمي در سه حوزه فردي و جامعه و هستي اثر دارد. ارتکاب جرم در فرد، انحطاط روحي را به دنبال دارد، که با توبه مداوا مي شود و اثر آن در جامعه، انحراف و اختلاف است، که با اجراي حدود، برطرف مي شود و اثري در هستي دارد که به بيان قرآن، ظهور فساد در خشکي ودريا مي باشد. [1] پس اگر انسان با نصيحت و موعظه تربيت نشد، بايد با اجراي حد و مجازات محدود شود تا امنيت جامعه تضمين گردد واين آخرين راه وچاره است، چنانکه حضرت علي (عليه السلام)مي فرمايد:

«آخر الدواء الکي» [2] .

«آخرين درمان، داغ کردن است»