دومين رسالت امام، تلاش در نصيحت کردن است. امام بعد از ابلاغ رسالت و آماده کردن قلوب، با کوشش و جَهد آن ها را نصيحت کرده، خير و صلاح شان را به آنها گوشزد مي کند و خالصانه و بدون توقع پاداش، آن ها را از چشمه حکمت سيراب مي کند.

اين دو مسئوليت که براي امام (عليه السلام) ذکر شد، رسالت انبياء نيز هست، که در آيه هاي (62 و 68 و 79 و 93) سوره اعراف از زبان نوح، هود، صالح و شعيب بازگو شده است. رسول هم ابلاغ امر حق مي نمايد و هم براي مردم ناصحي [1] امين است، تا حجّت خدا بر بندگانش تمام شود

(أُبَلِّغُکُمْ رِسالاتِ رَبّي وَأَنَا لَکُمْ ناصِحٌ أَمينٌ) [2] .

«پيام هاي پروردگارم را به شما مي رسانم و براي شما خيرخواهي امينم».