اکنون که دنيا پر از جور و ستم شده، پس چرا امام زمان (عج) بنا به مفاد روايت معروف و مشهور يَمْلَأُ الْأرْض قِسْطاً وَ عَدلاً بَعْدَ ما مُلِئَتْ ظُلمَاً وَ جَوراً [1] ظهور نمي کند؟

اولاً، چه کسي گفته دنيا پر از ستم و ظلم است و اصولاً تشخيص اين که دنيا پر از ظلم و ستم شده يا خير با چه کسي است؟

ثانياً، بعضي از محققان مي گويند: مراد از مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً پر شدن دنيا از ظلم و جور نيست، بلکه سيطره و چيرگي ظلم و ستم است، به گونه اي که گريزي از آن نباشد.

ثالثاً، به تعبير علمي، هيچ گونه عليّتي بين پر شدن دنيا از ظلم و جور و يا سيطره ظلم و جور بر دنيا و ظهور امام زمان (عج) وجود ندارد که بگوييم بلافاصله و آناً امام زمان (عج) بايد در اين شرايط ظهور کند. اصولاً مقدار اين فاصله و اندازه آن مشخص نشده است، پس بايد اين شبهه از اذهان بيرون آيد که با پر شدن دنيا از ظلم و ستم بايد حتماً امام زمان (عج) ظهور کند، زيرا امکان آن وجود دارد که مدت زمان و فاصله ظهور بنا به حکمت ها و مصالحي به درازا بکشد و اين نبايد براي کسي جاي نگراني و افسردگي به بارآورد.

در مورد گسترش فساد و زياد شدن گناهان سه نکته قابل توجه است:

الف) مطلق اين امور نشانه ظهور به حساب نمي آيد و چنين نيست که هر زمان فساد گسترش يافت و گناهان زياد شد، حضرت ظهور کند.

ب) جهان قبل از ظهور حضرت مملوّ از گناهان بسيار زياد شده و ظلم و ستم و فساد به طور چشم گير و فوق العاده اي افزايش مي يابد، با اين همه، اثبات چنين واقعيتي به معناي عدم وجود طاعت و بندگي و عدالت در جاي جاي زمين نيست.

ج) وجود چنين نشانه اي هرگز از مسئوليت منتظران براي مبارزه با ظلم و از بين بردن ريشه گناهان نمي کاهد، اگر چه به موفقيت چنداني در اين زمينه دست نيابند.