اگر کسي بر خلاف ادعاي دوستي، صفاتي ضد صفات اهل بيت دارد؛ طبيعي است که در صدق ادعاي او دچار ترديد شويم و احياناً تکذيبش کنيم. امام صادق (ع) در اين باره معيار خوبي را ارائه کرده اند:

ما اساس هر خوبي و خيري هستيم و هر چه نيکي است از فروع ماست، يعني ما درخت مبارک و شجره طيبه اي هستيم که شاخه هاي آن جز فضيلت و تقوا و خوبي ميوه اي ندارد.

و در شمار نيکي هاست، توحيد و نماز و روزه و فرو بردن خشم و بخشيدن خطا کار و دلجويي از فقيران و رعايت حال همسايگان و اعتراف به فضل صاحبان فضل.

و دشمنان ما ريشه و اصل هر شر و بدي هستند. و هر چه پليدي و زشتي است از شاخه هاي «شجره خبيثه» آنهاست و دروغ، بخل، سخن چيني، قطع رحم، رباخواري، تجاوز به مال يتيمان، سرقت، زنا و ارتکاب هرگونه خطا و تبهکاري از آنها ناشي مي گردد.

بنابر اين، دروغ گفته است کسي که پنداشته است که با ماست، در حالي که او به گواهي اعمال زشتش وابسته به غير ماست و از پيوند خوردگان به درخت ناپاک دشمنان ماست. [1] .

اين حديث در حقيقت، هشداري به دوستان و منتظران حضرت است تا به خود آيند و در اعمال و رفتار خود بينديشند و با تأمّل در اعمال دريابند که خلق و خو و رفتار و گفتارشان با کدام گروه مشابهت دارد و ميوه کدام يک از آن دو درخت «خبيث» و «طيّب» است.

اگر ديدند آن چه از دل و مغز و اعضايشان تراوش مي کند توحيد، تقوا و طهارت است، دل خوش دارند که شاخه وجودشان با شجره طيبه اهل بيت و ذخيره آنان، يعني امام زمان (عج) پيوند خورده است و اگر ديدند خداي ناکرده آن چه از درون و برونشان بر مي خيزد نقطه مقابل اعمال و رفتار آن حضرت است، نه کسب و تجارتي منزه دارند، نه خانواده اي مزکّي، نه از فضايل اخلاقي برخوردارند و نه از قبايح عملي دورند، چشمانشان ناپاک و زبانشان نامهذب است، نگران باشند که مبادا شاخه وجودشان با شجره خبيثه دشمنان امام زمان (عج) پيوند خورده است، چرا که پيام امام زمان (عج) همان پيام اجداد طاهرين شان است. که در زيارت جامعه فرموده اند: وَوَصيّکُمْ التَّقْوي.

با کلام نوراني حضرت صاحب الزمان (عج) که خواهان عهد و پيمان قلبي شيعيان است، اين مقال را به پايان مي بريم:

وَ لَوْ أنَّ أشْياعَنا - وَفَّقَهُمُ اللّهُ لِطاعَتِهِ - عَلي اجْتماعٍ مِنَ الْقُلوبِ في الوَفاءِ بِالْعَهْد عَلَيْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمْ الْيمَن بِلقائِنا؛ [2] .

اگر شيعيان ما - که خداوند آنها را موفق به اطاعتش بدارد - دل هايشان در وفابه عهد و پيماني که با ما دارند گرد هم مي آمد، از فيض ديدار ما محروم نمي شدند.