الف) يک دسته مي گفتند... که ما کار نداشته باشيم به اين که در جهان چه مي گذرد، براي جلوگيري از اين امور هم خودِ حضرت بيايند ان شاءالله درست مي کنند. [1] .

ب) بعضي ها انتظار فرج را به اين مي دانند که... بنشينند و دعا کنند و فرج امام زمان (عج) را از خداوند بخواهند. [2] .

ج) يک دسته اي مي گفتند بايد عالم پر از معصيت بشود تا آن حضرت بيايد. [3] .

يک دسته اي از اين بالاتر بودند، مي گفتند بايد دامن زد به گناه ها، دعوت کرد مردم را به گناه تا دنيا پر از جور و ظلم بشود و حضرت (عج) تشريف بياورند. [4] .

ه) يک دسته ديگري بودند که مي گفتند هر حکومتي اگر در زمان غيبت محقق بشود، اين حکومت باطل است... در صورتي که آن روايات که هر کس عَلَم بلند کند عَلَم مهدي به عنوان مهدويت بلند کند. [5] .

انتظار از نظر امام خميني (ره) زماني مفهوم واقعي و اساسي مي يابد که با اميد به قدرت رسيدن اسلام معنا شود. ايشان مي فرمايد:

انتظار فرج، انتظار قدرت اسلام است، بايد کوشش کنيم تا قدرت اسلام در عالَم تحقق پيدا کند و مقدمات ظهور ان شاءالله تهيه شود. [6] .

منتظر از نظر ايشان بايد در جهت منويات حضرت ولي عصر (عج) تلاش کند. امام مي فرمايند:

البته اين پر کردن دنيا از عدالت، اگر مي توانستيم مي کرديم، اما چون نمي توانيم بکنيم ايشان بايد بيايند. [7] .

بنابر اين، از نظر امام (ره) وظيفه منتظران واقعي تلاش براي تحقق اهدافي است که با ظهور آن امام معصوم به طور کامل، محقق مي شود.

حضرت امام (ره) در سراسر دوران مبارزه هرگز هدف خود را محدود به از بين بردن استبداد داخلي و مبارزه با استعمار خارجي در کشور نکرده بودند، بلکه به دنبال حاکميت اسلام در سراسر جهان و کوتاه کردن دست ابرقدرت ها از همه کشورهاي اسلامي بودند. ايشان حرکت خود را در راستاي قيام جهاني موعود (ع) مي ديدند و انقلاب اسلامي ايران را مقدّمه اي براي انقلاب عظيم مهدوي ارزيابي مي کردند.

حضرت امام خميني مي فرمودند:

مسئولان بايد بدانند که انقلاب محدود به ايران نيست، انقلاب مردم ايران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان به پرچم داري حضرت حجت (ارواحنافداه) است که خداوند بر همه مسلمانان و جهانيان منت نهد و ظهور و فرجش را در عصر حاضر قرار دهد، مسائل اقتصادي و مادي اگر لحظه اي مسئولين را از وظيفه اي که بر عهده دارند، منصرف کند، خطري بزرگ و خيانتي سهمگين را به دنبال دارد، بايد دولت جمهوري اسلامي تمامي سعي و توان خود را در اداره هر چه بهتر مردم بنمايد و اين بدان معنا نيست که آنها را از اهداف عظيم انقلاب که ايجاد حکومت جهاني اسلام است، منصرف کند. [8] .

بنابراين، انتظار در قاموس امام خميني مفهومي جز آمادگي فردي و اجتماعي براي برپايي دولت کريمه حضرت ولي عصر (ارواحنا فدا) ندارد. حضرت امام واژه انتظار را که سال ها با سکون و سکوت، تحمل ظلم، دم فروبستن و در يک کلمه ماندن و درجا زدن به اميد بر آمدن دستي از غيب، مرادف شده بود، از اين معنا خارج کرد و اين بار «انتظار» نه به عنوان عاملي براي خاموش ساختن روح سرکش اجتماع، بلکه به عنوان ابزاري براي دگرگون کردن وضع موجود و حرکت به سوي آينده موعود به کار گرفته شد.