اينها از پيروزي، هم چون خود کامگان، غرور، مستي و دنياطلبي را شيوه خود نمي کنند تا اين که خود طاغوت جديدي شوند، بلکه زندگاني صالحانه توأم با اصلاح خود، جامعه و رضايت خداوند را فراهم مي سازند. برنامه هاي اصلي آنها در سه امر زير است:

الف) بر پاداشتن نماز:

يعني حاکميت توحيد و ايجاد روح معنويت وتزکيه نفس که راه کمال نفساني را بر انسان هموار مي کند. البته مراد نمازي است که به دليل رعايت تمام شرايط ظاهري و معنوي، انسان را از فحشا و منکر باز دارد و مقبول حضرت حق گردد. چنين نمازي اطاعت، خشيت و تقواي الهي را در همه شئون زندگي فراهم ساخته و نتيجه آن کاميابي است.

ب) پرداختن زکات:

که از دو جنبه ارزشمند است: 1. هم دلي و هم راهي با مردم و زدودن فقر و اصلاح اقتصادي در جامعه؛ 2. زدودن حرص، بخل و مال پرستي از وجود انسان ها و جايگزيني روح ايثار و هم دردي. تا بخل در انسان هاست راه سعادت و رستگاري به روي آنها بسته است.

(وَ مَنْ يُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولئکَ هُمْ الْمُفْلِحُونَ)؛ [1] .

و هر کسي جان خود را از بخل حفظ کند، او رستگار است.

در حکومت صالحان زکات به همان صورتي که واجب شده پرداخت مي شود و به مصارف واقعي خود مي رسد.

ج) امر به معروف و نهي از منکر:

يکي ديگر از وظايف ياوران دين خدا در زمان حکومت، ترويج تمام خوبي ها و اوامر الهي در ميان همه مردم است. تمام کوشش آنها زدودن بدي ها و گناهان در جامعه است. در چنين حکومتي، اسلام و مسلمين چنان عزيز و کفار و منافقان چنان ذليلند که صالحان به دليل اطاعت از فرمان خدا و ترک معصيت تمسخر نمي شوند و هر انساني خود را در برابر ديگران مسئول مي بيند.