محمد، مهدي، صاحب الزمان، قائم (قيام کننده)، احمد، حجةاللّه، وليّ اللّه،بقيّةاللّه، عين اللّه، نوراللّه، عبداللّه، نصراللّه، طاهر (پاک)، عادل،شاهد،طالب، حافظ، جابر، وارث، هادي، نقي (پاکيزه)، تقي (پرهيزگار)، زَکي (آراسته)، رضي (خشنود)، کريم (بزرگوار)، امير (فرمانروا)، منصور (ياري شونده)، طيّب (پاکيزه)، مرشد (ارشادکننده)، محي الدين (زنده کننده دين)، منتظر، خَلَف (جانشين)، فَرَج (گشايش)، سيّد (سرور)، ناصح (خيرخواه)، مطهّر (پاکيزه)، شمس طالع (مهرتابان)، قمرمنير (ماه فروزان)، کوکب درّي (اخترتابناک)، طاووس اهل الجنة (طاووس بهشتيان) [1] .

نام هاي حضرت آيينه انوار وجودي او هستند. هرنامي نکته اي تازه و معنايي جديد با خود به همراه دارد. با بررسي زيارت حضرت صاحب الأمر و دعاي ندبه، اسامي حضرت و معاني آنها به دست مي آيد.