در اين آيين، بشارت هاي روشن تري درباره موعود آخرالزمان (عج) رسيده است. يکي از علل آن قرب زمان است، زيرا از نظر زماني حضرت مسيح (ع) به امام مهدي (عج) نزديک تر است و از سويي، تحريف کمتري در اين آيين نسبت به يهوديّت صورت گرفته است. در اين خصوص مي توان به اناجيل متي، لوقا، مرقس، برنابا و مکاشفات يوحنا مراجعه کرد.

در انجيل متي فصل 24 مي خوانيم:

چون که برق از مشرق بيرون مي آيد و تا به مغرب ظاهر مي گردد، آمدن فرزند انسان نيز چنين خواهد بود.... خواهند ديد فرزند انسان را بر ابرهاي آسماني مي آيد با قدرت و جلال عظيم!

و در انجيل لوقا فصل دوازدهم آمده است:

کمرهاي خود را بسته و چراغ هاي خود را افروخته داريد و شما مانند کساني باشيد که انتظار آقاي خود مي کشند تا هر وقت بيايد و در را بکوبد، بي درنگ براي او باز کنيد!

در کتاب هاي قديم چينيان، در عقايد هنديان، در بين اهالي اسکانديناوي و حتي در ميان مصريان قديم، بوميان آمريکايي، اهالي مکزيک و نظاير آن مي توان چنين انتظاري را مشاهده کرد. بنابراين، عقيده به ظهور رهايي بخشي بزرگ، برچيده شدن بساط ظلم و ستم از ميان انسان ها و برپايي حکومت حق و عدالت، منحصر به شرقي ها و مذاهب شرقي نيست، بلکه اعتقادي عمومي و جهاني است که چهره هاي مختلف آن در عقايد اقوام گوناگون ديده مي شود و همه روشن گر اين حقيقت است که اين اعتقاد کهن در فطرت و نهاد انسان و در دعوت همه پيامبران ريشه داشته است.

«برنارد بارلر» جامعه شناس آمريکايي در رساله نهضت منجي گري وجود چنين اعتقادي را حتي در ميان سرخ پوستان آمريکايي نقل کرده، مي گويد:

در ميان قبايل سرخ پوست آمريکايي اين عقيده شايع است که روزي گرد سرخ پوستان ظهور خواهد کرد و آنها را به بهشت زمين رهنمون خواهدساخت. [1] .

در خاتمه اين بحث بايد گفت: السلام علي مهدي الأُمم و جامع الکلم؛ سلام بر مهدي، که امت ها از او سخن گفته اند، همو که همه اقوام و افکار را متحد مي کند و زير يک پرچم گرد مي آورد.