يکي از وظايف شيعيان در عصر غيبت عمل به اين فرموده امام زمان (ع) است:

وَ أمّا الحَوادِثُ الواقِعَةُ فَارجِعُوا فيها إلي رُواةِ أحاديثنا فَإنَّهُم حُجَّتي عَلَيْکُمْ وَ أنا حُجَّةُ اللّهِ عَلَيْهِم. [1] .

در هر مسأله اي بايد سراغ مراجع رفت، چرا که احترام به آنان، احترام به ولي عصر (ع) است. ايجاد ارتباط با نايبان حضرت و تکريم و احترام اين بزرگان، موجب بخشودگي گناهان مي شود، زيرا احترام به پيامبر (ص) و اهل بيت (ع) چنين ارمغاني را به همراه دارد. در سوره حجرات آمده است:

(إنَّ الذينَ يغضّون أصْواتهم عِنْد رَسُول الله أولئک الّذين امْتَحَن الله قُلُوبَهُم لِلتَّقوي لَهْم مَغْفِرةٌ و أجرٌ عَظيم)؛ [2] .

کساني که پيش پيامبر خدا صدايشان را فرو مي کشند، همان کساني هستند که خدا دل هايشان را براي پرهيزگاري امتحان کرده است، آنان را آمرزش و پاداشي بزرگ است.

هرچند اين آيه در مورد احترام به پيغمبر (ص) است، اما احترام به ائمه اطهار (ع) و مراجع هم به نوعي احترام و حرمت نهادن به پيامبر (ص) است. هرقدر که مراجعه به مراجع بيشتر باشد، در واقع، امام زمان (عج) مرکزيت و محوريت بيشتري در جامعه پيدا مي کند. [3] .

از سويي، احترام به مراجع - که امام (ع) آنان را نواب خود خوانده- زمينه اي است براي گردن نهادن در برابر حکومت مهدي (عج).

سرباز امام زمان بودن سنخيت مي خواهد، سنخيت و هماهنگي با امام در عدالت، تقوا و... در اين راستا هم بايد تمرين عملي داشت و هم تمرين فکري، اما تمرين عملي، بايد عوام و خواص به عدل عادت کنند وگرنه تحمل حکومت مهدي (عج) بر آنها سخت خواهد بود. مسلماً در زمان حضرت هر کسي در مکان و جايگاه شايسته خود مي نشيند، همه بايد اين نوع آمادگي را پيدا کنند، يعني خودشان را به عدل و قسط بيارايند. اين که مي بينيم امام راحل فقط يک خانه کوچک در قم داشتند، معلوم مي شود که ايشان خودشان را براي ظهور آماده کرده بودند. مرحوم حاج شيخ عبدالکريم حائري با اين که مبالغ زيادي از وجوه شرعي در اختيار داشتند، اما هميشه با همان عباي پاره سر درس حاضر مي شدند، اين يعني همان تمرين عملي.

اما تمرين فکري، خواندنِ زيارت نامه هايي، مانند «جامعه کبيره»، «دعاي ندبه» و «عهدنامه» است.انتظار فرج يک تمرين فکري است. «أفضلُ أعمالِ أُمَّتي، انتظارُ الفَرَج مِن اللّه عزّوجلّ»، انتظار فرج بايد هميشه شعار شيعه باشد؛ يعني مابايد همواره يکديگر را به انتظار و يادآوري فرج و ظهور امام دعوت کنيم. چرا پيشينيان ما روزهاي جمعه با ادب و سلاح از شهر خارج مي شدند. اين يک کار نمادين و تمثيلي بود، براي اين که يادشان نرود که فرج و ظهوري در راه است. [4] .

از جمله تکاليف شيعيان در عصر غيبت تجديد عهد همه روزه به وحدانيت خداي رحمان، نبوت خاتم انبيا و ولايت ائمه هدي (ع) است. تجديد عهد، تازه کردن بيعت، ارائه عقايد حقه به پيشگاه خدا، رسول و ائمه (ع)، ستودن ايشان به پاکي و طهارت و درخواست پايداري و دوام عقايد از خداوند تعالي با کمال خضوع است. اگر انسان همواره خود را در محضر امام زمان (عج) ببيند، گرچه در ظاهر حضور امام نباشد، اما هميشه امام را ديده و او را متوجه امورات ظاهري و باطني خود مي داند. بنابراين، لازم است هرشب خدمت گزاري و جان نثاري خود را اعلام کند. در حقيقت، او مثل مأمور و مسافري است که مولايش دستورالعمل ها و تکاليف لازم را بدواعلام کرده و او هر روز بايد مطابق آن عمل کند، اما چنان چه مطابق خيالات و رأي خود عمل کند، به خطرات بزرگ گرفتار مي شود.