ملاقات با حضرت در زمان غيبت به عنوان يک رزق معنوي با عنايت و توجه ايشان صورت مي گيرد و صالحان، اوليا و وابستگان مي توانند ديده به ديدار ايشان بگشايند، هرکسي به اندازه شايستگي خود به نوعي ايشان را مي بيند. بعضي از مردم ممکن است ايشان را ببينند، اما نشناسند، ديگري مي بيند و مي شناسد، بعضي ها هم نمي توانند با چشم سر ببينند، بايد چشم هايشان را روي هم بگذارند تا بتوانند تمثال ايشان را نظاره کنند. بعضي ممکن است ايشان را ببينند، اما فقط حس مي کنند که اين شخص از اهل بيت است و نفهمند که خود آقاست، گاهي افراد بسيار معمولي و ساده محضر امام را درک مي کنند، بايد لياقت حضور داشت. مي گويند اويس قرني هرگز پيغمبر را نديد، اما چهره حضرت را به خوبي توصيف مي کرد.

اما روايتي که مي گويد مدعيان ملاقات را تکذيب کنيد به نظر مي رسد که منظور ترتيب اثر ندادن است نه دروغ، هيچ وقت نمي توانيم منکر ارتباط افرادي مانند سيدبحرالعلوم با امام شويم. روايت به اين معناست که شما ترتيب اثر ندهيد، اگر راست باشد فضيلتي است براي ملاقات کننده و اگر دروغ باشد وقتي شما اعتنا نکرده باشيد، مفسده اي به بارنمي آورد، چرا که مي بينيم و مي دانيم بسياري از کساني که معتقد و علاقه مند به امام بودند از اين مسأله سوء استفاده ها کردند.

مرحوم حاج شيخ مرتضي حائري از قول پدرشان نقل مي کنند که استاد ما مرحوم حاج سيد محمدفشارکي در قضيه تنباکو بسيار به مرحوم ميرزا فشارمي آورد؛ يعني از ايشان مي خواستند که هرچه زودتر فتواي تحريم را اعلام کنند. يک بار هم با کمال احترام از ايشان خواست که جدا از ارتباطاستاد و شاگرد، حرفشان را بي پرده بزنند، بعد مي گويند: من فکر مي کنم شما از ناصرالدين شاه مي ترسيد که اقدامي نمي کنيد، چون قضيه تنباکو مدتي طول کشيد. ظاهراً مرحوم ميرزا در فکر هماهنگي با همه علماي بلاد بودند که يک وقت کسي خلاف نظر ايشان اقدامي نکند و فتوا نشکند. مرحوم ميرزا به مرحوم فشارکي فرمودند: من از چيزي نمي ترسم، امامي خواستم با نظر مبارک امام عمل کنم، براي همين سه روز روزه گرفتم و امروز رفتم در سرداب سامرا و اين را آوردم. حالا معلوم نيست که منظورشان اين بود که فتوا به دست خط امام بوده، يا ايشان املا فرموده اند و ميرزا نوشته است. [1] .

يکي از راه هاي ارتباط با امام، مسأله محبت است. حضرت علي (ع) مي فرمايد:

مَن أحَبّنا فَلْيَعْمَل بِعَمَلِنا؛ کسي که ما را دوست دارد بايد چون ما عمل نمايد.

ابتدا بايد در راه و روش از امام پيروي کنيم و آن چه را که مي فرمايد مبناي کارهاي روزمره خود قرار داده و با عمل نشان دهيم که از عاشقان و منتظران حقيقي او هستيم. پس از اين که خود را اصلاح و از گناهان و پليدي ها دوري گزيديم، انتظار زيارت چهره زيباي حضرت دور از دسترش نيست.