بارالها! آيا صداي گوشه نشينان منتظر مهدي (عجل الله تعالي فرجه) را بي پاسخ خواهي گذاشت؟

آيا گرفته ترين نگاه ها را که در سپيده دمان، آن گاه که سرخي شفق مي درخشد، بر مهدي ات سلام مي فرستند، فراموش خواهي کرد؟ آيا اين سينه هاي سوخته که از ميان جماعت مرداب زده به عشق تو و مهدي تو زنده اند، در بي پناهي رها خواهي کرد؟ کاسه هاي چشمان خالي است. ديگر اشک هم ياري نمي کند؛ لهيب فروزان عطش در صحراي صبر مي سوزاندشان. اي مهربان پروردگار ما!

پيروزي را قرين او گردان و سربازانش را پيروز گردان،

دروازه اي از برکات به رويش بگشا که افق پيروزي و نصر در آن سلطنت باشد،

اي مهربان ترين مهربانان! به وسيله او اسلام را ظاهر گردان و سنت رسولت را به دست او آشکار فرما،

خدايا! اباصالح (عج) را سلامت بدار و مؤمنان را به وسيله او به دار عافيت روانه ساز. [1] .