پاسخ ما:

آيه:

وَالشَّمْسِ وَ ضُحيها وَالْقَمَرِ اِذا تَليها وَالنَّهارِ اِذا جَلّيها وَالَّيْلِ اِذا يَغْشيها وَالسَّماءِ وَ ما بَنيها وَالاَْرْضِ وَ ما طَحيها وَ نَفْسٍ وَ ما سَوّيها فَأَلْهَمَها فُجُورَها وَ تَقْويها قَدْ اَفْلَحَ مَنْ زَکّيها. [1] .

چقدر زيبا است که در مجالسمان نام مقدّس حضرت بقيّة اللّه (روحي فداه) برده شود تا به اين وسيله مجالس منوّر گردد، ياد آن گمشده و آن عزيز و آن محبوبي که همه انبياء و اولياء (عليهم السّلام) و همه ائمّه (عليهم السّلام) در مقابلش احترام و حتّي در برابر نامش تعظيم مي کرده اند، بسيار زيبا است.

علي بن موسي الرّضا (عليه السّلام) وقتي نام مقدّس امام عصر (ارواحنا فداه) را در مقابلش مي بردند دست روي سر مي گذاشت و مي ايستاد، تعظيم مي کرد و سه مرتبه مي فرمود:

صلّي اللّه عليه امام صادق (عليه السّلام) مي فرمود:

لو ادرکته لخدمته ايّام حياتي اگر من او را درک مي کردم در تمام عمر خدمتگزارش مي بودم. خداي تعالي اين را تأييد کرده است که مي فرمايد:

اِنّي مَعَکُمْ مِنَ الْمُنْتَظِرينَ [2] .

شما انتظار او را داشته باشيد من هم با شما انتظار او را دارم. خداوند اين بزرگوار را امام ما قرار داد. اگر چه در دعاها مي گوئيم:

اللّهمّ انّا نشکوا اليک فقد نبيّنا خدايا ما شکايت مي کنيم که پيغمبرمان از دار دنيا رفته است اصبنا بک يا حبيب قلوبنا... [3] .

بزرگترين مصيبت، آن وقتي بود که پيغمبرمان را از دست داديم اِنّا لِلّهِ وَ اِنّا اِلَيْهِ راجِعُونَ [4] .

اللّهمّ انّا نشکوا اليک فقد نبيّنا و غيبت امامنا در زماني واقع شده ايم که اماممان غايب است. امام عسگري (عليه السّلام) به او فرموده:

در دنيا ميان مردم نباش، در بيابانها زندگي کن، دور از مردم، به خاطر اينکه اگر او را ببينند هر آنچه با اجدادش کردند با او هم خواهند کرد.

ما خيلي غافليم. امام صادق (عليه السّلام) مي فرمايد:

مؤمنين اعضاي يکديگرند چون بني آدم همه اعضاي يکديگر نيستند که سعدي گفته ولي مؤمنين لااقل اعضاي يک وجودند.



چو عضوي به درد آورد روزگار

دگر عضوها را نماند قرار