يکي از وعّاظ محترم بر اساس روايتي نقل مي کردند براي برآورده شدن حاجات مختلف به امامان مختلفي متوسّل شويد و براي حاجت مشخّص به امام مشخّص متوسّل شويد. مثلا براي فرار از ظالم به حضرت علي (عليه السّلام) متوسّل شويد و براي ساير ائمّه حاجت مخصوص آن امام را مي گفتند و براي امام زمان (عليه السّلام) فرمودند:

تا وقتي کارد به استخوان نرسيده به ايشان متوسّل نشويد. آيا چنين روايتي موجود است؟ آيا نمي شود قبل از نااميد شدن از همه جا مثل اطبّاء به آقا امام زمان (عليه السّلام) متوسّل شد و حاجت گرفت؟ پاسخ ما:

سؤال را خوب نوشته اند حسن السؤال نصف العلم من عرض مي کنم چنين روايتي وجود ندارد و اگر وجود داشته باشد درست نيست.

وقتي روايتي نيست جواب دوّم نيز معلوم است افرادي هستند که در همان مرحله اوّل به آقا امام زمان (عليه السّلام) متوسّل مي شوند و حاجتشان را مي گيرند و اين حرفها اصلا نيست که هر حاجتي را از امام مشخّصي بخواهيد مثل دکترها که هر کدام در مورد و رشته خاصّي تخصّص دارند يکي در گوش و حلق و بيني و يکي در بخش داخلي و...

شايد تجربياتي (آن واعظ يا ديگران) داشته اند که اوّل متوسّل به حضرت امير (عليه السّلام) شده به او حاجتش را نداده اند دوّم متوسّل به امام حسن مجتبي شده نداده اند و همين طور ادامه داده تا رسيده به يکي از ائمّه و از طرفي هم موقع برآورده شدن حاجتش رسيده بوده و به او داده اند او فکر کرده اين امام تخصّص در اين مورد دارند.

يک چيزي خود من دارم و در برخي از کتابهايم هم نوشته ام که در يک گودالي مثلا انسان قرار بگيرد و بلاها از اطراف به سرش بخواهد بريزد در آن مکاشفه بلاهاي مختلفي که به سر انسان فرو مي ريزد انسان در هر کدام به يکي از ائمّه و معصومين (عليهم السّلام) متوسّل مي شده براي دفع آن بلا که يک جا داشته مي آمده است. فايده اين کار اين است که انسان در هر روزي احتمال فقر دارد احتمال مرض دارد احتمال بي توفيقي و احتمال غفلت از ياد خدا و احتمال حملات شيطان و نفس امّاره را دارد، براي اينکه به همه ائمّه متوسّل شود براي هر يک از اين بلاها به يکي از ائمّه متوسّل شود. اين کار از اين جهت بد نيست و ذوقي است نه اينکه روايت خاصّي داشته باشد. اوّلا فايده اش اين است که هر روز به همه ائمّه متوسّل مي شود. دوّم اينکه يک خصوصيّتي در بعضي از ائمّه از نظر زمان و وضع حالشان بوده که در ديگران نبوده است.

طلبه اي در نجف بي پول شده بود به مسلم بن عقيل متوسّل شد، گفتند:

تو در نجف هستي برو به اميرالمؤمنين (عليه السّلام) متوسّل بشو. گفت:

علي بن ابيطالب (عليه السّلام) پول به کسي نمي دهد برادرش قدري نان بيشتر خواست آهن داغ به دستش نزديک کرد. حالا اينها يک مسائل ذوقي است. مثلا اقتضاء زمان حضرت اميرالمؤمنين (عليه السّلام) اين بوده که کاملا رعايت اقتصاد بشود چون کمبود بودجه بوده و مردم کم داشتند و فقير بوده اند. معنا نداشت يک فرد معمولي گرسنه باشد و برادر ايشان سير باشد نه، شکم تو قدري خالي باشد شکم او هم قدري خالي باشد همه مساوي باشند. يا مثلا مي بينيم وقتي خود پيامبر اکرم (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) در وجود خودشان ضعفي مي بينند انّي اجد في بدني ضعفا به حضرت زهرا (عليها السّلام) متوسّل مي شوند. در مرضها و دفع امراض اين مسأله مي گويد:

متوسّل به حضرت زهرا (عليها السّلام) بشويم. بالاخره مي خواهم بگويم اينها مسائل ذوقي است و اشکالي ندارد انسان به همه در همه چيز متوسّل شود و ائمّه اطهار را هر روز زيارت کند و هر روز از آنها چيزي بخواهد و منحصر به يک فرد مخصوص نباشد. مثلا يک کسي هميشه فقير است اين بيايد يکي از ائمّه را انتخاب کند و دائما به آن حضرت متوسّل شود و بقيّه ائمّه را فراموش کند اين درست نيست يا مثلا يک کسي هميشه مريض است و حاجتش رفع کسالتش است بعضيها هستند يک مرض ناراحت کننده اي دارند حاضرند فقير باشند يا هر طوري باشند امّا اين مرض را نداشته باشند هميشه به حضرت زهرا متوسّل شود و از ائمّه ديگر فراموش کند. بعضيها هستند که اصلا بعضي از ائمّه را عملا امام نمي دانند. مثلا حضرت ابوالفضل را بيشتر از امام هادي به خاطر همين مسائل اهميّت مي دهند.

انسان گداطبع است هر جا حاجتش را بهتر بدهند به همان جا بيشتر متوسّل مي شود و حضرت ابوالفضل را بيشتر دوست دارد و بيشتر مي شناسد تا امام هادي يا امام عسگري (عليهما السّلام). انسان اين طور نبايد باشد. بايد با همه ائمّه ارتباط داشته باشد و با همه ائمّه (عليهم السّلام) سروکار داشته باشد و حضرت ابوالفضل (عليه السّلام) را به خاطر فداکاريهايشان، به خاطر عظمتشان دوست داشته باشد. و ضمنا بداند سر رشته همه مسائل در دست حضرت بقيّة اللّه (ارواحنا فداه) است يعني شيعه بايد اين اعتقاد را داشته باشد. نفسي که مي کشيم روزيي که مي خوريم همه در دست حضرت بقيّة اللّه (عليه السّلام) است.