پاسخ ما:

اوّلا امام زمان (عليه السّلام) دو بُعد دارند:

اوّل:

بُعد ملکوتي که روح مقدّسشان از مخلوقات خدا بوده که خدا در اوّل خلقت خلقشان کرده و آن حضرت و ائمّه اطهار (عليهم السّلام) در عرش مستقر بوده اند که در زيارت جامعه عرض مي کنيم:

خلقکم اللّه انوارا فجعلکم بعرشه محدقين حتّي منّ علينا بکم خدا شما را نورهائي که در عرش بوديد خلق فرمود و در عرش بوديد تا خدا بر ما منّت گذاشت و شما را در ميان ما قرارتان داد.

2 - بُعد ظاهري و بدني يعني همين بدنِ گوشت و پوست و استخواني که هست. اين بدن صددرصد معمولي است. يعني از حضرت نرجس خاتون متولّد شده و همه خصوصيّاتي که ما داريم آن بدن هم دارد. يعني اگر ميکروبي به او برسد مريض مي شود و همه امراض ممکن است متوجّه وجود مقدّس بدن امام زمان (عليه السّلام) بشود. گرسنه و سير مي شوند شمشير بخورند مجروح مي گردند و بايد داراي زن و فرزند هم باشند، همان خصوصيّاتي که ما داريم ايشان هم دارند، منتهي چون ايشان روي نظام صحيح و رعايت حفظالصحّه کامل با بدنشان عمل مي کنند، سالم تر مي مانند اينکه ما براي آن حضرت دعا مي کنيم که و احفظه من بين يديه و من خلفه و عن يمينه و عن شماله واحرسه وامنعه من ان يوصل اليه بسوء [1] .

درست است اگر خدا او را حفظ نکند، او هم مثل ما پير مي شود و حتّي ممکن است از دنيا برود، ولي خدا او را حفظ مي کند. لذا دعا کردن ما خيلي خوب است، از خدا خواسته ايم که او را حفظ کن و خدا هم او را حفظ مي کند، همين طور که شما براي پدرتان، براي دوستتان اين دعاها را مي کنيد.

امّا اصل دعا در حقيقت اظهار محبّت است. شما اين همه صلوات مي فرستيد، صلوات يعني خدايا رحمتت را بر پيغمبر اکرم (صلّي اللّه عليه و آله) و آل او نازل کن. حال اگر ما صلوات نفرستيم، خدا رحمتش را بر آنها نازل نمي کند؟ چرا نازل مي کند. پس اين کار اظهار محبّت است، يعني مي خواهيم بگوئيم تو را دوست داريم، امام زمانمان را دوست داريم، براي او دعا مي کنيم که او سالم باشد ولي براي دشمنانش دعا مي کنيم که از بين بروند و اصلا نباشند. اينها يک نحوه اظهار محبّت است.

و بايد به آنها اظهار محبّت کرد، يعني اين را بدانيد که با اظهار محبّت، محبّت زياد مي شود.

شما اگر برويد داخل حرم حضرت رضا (عليه السّلام) بنشينيد و سرتان را پائين بيندازيد و حتّي نگاه محبّت آميز به ضريح نکنيد محبّتتان به تدريج کم مي شود امّا اگر به هر نحوي که شده مثلا ضريح يا زمين را ببوسيد و به حضرت بگوئيد آقاجان قربانتان گردم، کم کم مي بينيد که نشاط بيشتري پيدا مي کنيد، اگر شما کسي را خيلي دوست داشته باشيد ولي وقتي به او برخورد مي کنيد هيچ به او اظهار محبّت نکنيد، بعد از اينکه از او جدا شديد مي بينيد که محبّتتان به او کم شده است. امّا اگر به او رسيديد و او را در بغل گرفتيد و اظهار محبّت کرديد و خيلي به او اظهار علاقه کرديد. مي بينيد بعد از جدا شدن محبّتتان به او زياد شده به طوري که نمي توانيد جدا شويد، از چيزهائي که با اظهارش و انفاقش، زياد مي شود، يکي علم و ديگري محبّت است. پس اين دعا در حقيقت اظهار محبّت ما نسبت به امام زمان (عليه السّلام) است. و همچنين مي توانيم بگوئيم براي سلامتي ايشان صلوات فرستاده ايم و اصلا خود صلوات هم درخواست سلامتي براي امام زمان (عليه السّلام) است، چون يقينا و قدر مسلّم از آل محمّد (صلّي اللّه عليه و آله) که در زمان ما وجود دارد حضرت بقيّة اللّه (عليه السّلام) است.