کدام يک از عبادات مورد تصديق حضرت وليّ عصر (روحي فداه) مي باشد؟ آيا عبادات و ادعيه در فرج حضرتش مؤثّر واقع مي شود؟ پاسخ ما:

هر چه که صدق عبادت بکند مورد تصديق حضرت وليّ عصر (روحي فداه) است اگر هم صدق عبادت نکند مورد تصديق حضرتش نيست. ادعيه و عبادات اگر براي فرج باشد وعده کرده اند مؤثّر در فرج مي شود امّا آن مؤثري که تا گفتيم:

خدايا فرج حضرت را برسان فورا فرج برسد نخواهد بود. چون مسأله حکومت واحد جهاني است، مسأله مهمّ جهاني است. گاهي هم اثرات آني است چون وقتش رسيده يک وقت اثرش بعدها است مثلا فکر کنيد روي برنامه عادي صد هزار سال ديگر (خداي نکرده) بايد حضرت وليّ عصر (روحي فداه) ظهور کنند امّا شما دعا کرديد جلو آمد، باز دعا کرديد جلو آمد... تا اين صد هزار سال حذف شد ما نظيرش را در روايات داريم. نظير اين جريان را تا با همين مسأله غيبت حضرت تطبيقش دادند. در تفسير برهان در جريان حضرت موسي. بني اسرائيل وقتي مبتلا به فرعون شدند حضرت يوسف گفته بود فردي به نام موسي بن عمران خواهد آمد و شما را از ظلمهاي فرعون نجات خواهد داد. اينها در اين مدّتي که فرعون در راس کار بود منتظر بودند در يک شب مهتابي بود هوا تقريبا روشن بود اينها در شب به طور مخفي به بيابان رفته بودند و اطراف عالِم بزرگشان که علائم ظهور حضرت موسي را مي دانست نشسته بودند و با مذاکره اش و ذکر نام حضرت موسي خوش بودند.

مثل شما که دوست داريد از علائم ظهور و صفات و خود حضرت برايتان بگويند، يک وقت ديدند جواني حدود بيست ساله آمده، عالمشان با مشخّصاتي که داشت با او تطبيق داد پرسيد:

اسمتان چيست؟ گفت:

موسي. پدرت کيست؟ گفت:

عمران. فهميدند حضرت موسي بن عمران است. پرسيدند:

آقا کي خواهي آمد. گفت:

من چهل سال ديگر وقت دارم، بعد از آن ظهور مي کنم. اينها رفتند دعا کردند اين چهل سال را تخفيف بده. خود حضرت موسي خبر آورد که خدا اين چهل سال را تخفيف داد و سي سالش قرار داد. شکر کردند، پروردگار ده سال ديگر به خاطر شکرشان کم کرد. لَئِنْ شَکَرْتُمْ لاََزيدَنَّکُمْ [1] .

يعني بيست سال کم شد. باز دعا کردند چون راه را بلد شده بودند ده سال ديگر کم شد. البتّه نه اينکه اينها در همان زمان باشد ده سال طول کشيد چهل سال تبديل به ده سال شد. امام صادق (عليه السّلام) فرمودند:

جريان شما در غيبت امام زمان (عليه السّلام) همين طور است. دعا بکنيد مدّت غيبت کم مي شود، شکر کنيد کم مي شود. دعا کنيد کم مي شود. اگر صد هزار سال ديگر قرار بوده تشريف بياورند اگر دعا کنيد کم مي شود. البتّه من وقت تعيين نمي کنم من حاضر نيستم که بگويم امام زمان (عليه السّلام) يک سال ديگر مي آيند. ما دلمان مي خواهد، محبّتمان ايجاب مي کند که بگوئيم:

في طرفة عين او هو اقرب من ذلک يعني بايد اين طوري باشد يک چشم به هم زدن و حتّي نزديکتر از آن.

کساني که مي گويند:

حالا کو تا امام زمان (عليه السّلام) بيايد، اينها لااقل اهل محبّت نيستند. هيچ وقت هيچ عاشقي نمي گويد:

حالا کو... بر فرض هم که بداند دلش نمي آيد که به زبان بياورد. چنين کسي که مي گويد:

کو تا بيايد از اين کساني هستند که به فکر خودشان و شکمشان و بهشتشان هستند و اهل محبّت نيستند. شما مي بينيد در محبّتهاي ظاهري هم همين طور است. اين آقا تلفن زده که من امروز عصر ماشين مي گيرم و با اتوبوس فردا مي رسم يعني يک شبانه روز طول دارد او که منتظر است ناراحت است مي گويد:

بلند شوم اتاق را مرتّب کنم وضع را منظّم کنم. البتّه شايد بعضيها متوجّه همين حرف ما هم نيستند. مي گويند حالا حوصله داري، همان لحظه اي که مي خواهد بيايد يک ساعت قبل کارها را مي کنيم ولي عاشق يک التهابي براي آمدن معشوقش دارد.

امام زماني که احتمال دارد يک لحظه ديگر بيايد، انتظار فرجي که افضل اعمال است اگر انسان بگويد تا فردا حتما حضرت نمي آيد اين از امروز تا فردا ديگر انتظار ندارد و از حالت انتظار خارج مي شود البتّه فردا هم که روي جريان طبيعي دارد مي آيد، ديگر انسان منتظر نيست. امّا انتظا ر اين است که انسان لحظه شماري بکند که الان مي آيد يک لحظه ديگر مي آيد. مثل مهماني که انسان زياد دوستش دارد و خبر هم داده که حتما مي آيد ولي لحظه و ساعتش را تعيين نکرده. انسان در اوّلين فرصت خانه و وضع و وسائل پذيرائي اش را مرتّب مي کند و منتظر مي نشيند. و لذا اينکه مي گويند:

مکتب انتظار مکتب سازندگي است. واقعا انسان را مي سازد. امام زمان (عليه السّلام) بيايد و من حريص به دنيا باشم خوب نبايد باشم، امام زمان (عليه السّلام) بيايد و من گنهکار باشم، خوب نبايد گنهکار باشم، امام زمان (عليه السّلام) تشريف بياورند من در فلان صفت رذيله باشم خوب نبايد باشم. بنابراين خودش را زود جمع و جور و آماده مي کند و افرادي را که مي فهمند حضرت وليّ عصر چه مي خواهد زود خود را مي سازد و لذا عبادات و ادعيه مختلف در فرج حضرتش مؤثّر واقع مي شود. منتها تأثيرش چقدر است و چقدر بوده که حالا اين قدر باقي مانده اطّلاعي نداريم. فقط به ما فرموده اند:

دعا کنيد و انتظار بکشيد و عبادت کنيد و خودتان را براي فرج حضرت بقيّة اللّه (ارواحنا فداه) آماده کنيد.