پاسخ ما:

کارهاي دنيا روي برنامه طبيعي خودش پيش مي رود. امّا گاهي مي شود که خداي تعالي کمکهائي به اهل حقّ و پيروان حقّ مي کند. و اين کار را هم فکر مي کنم اگر دقّت کنيم خداي تعالي به شيعيان ايران اين کمک را کرده. اگر زودتر مي مرديم و اين بدبختي صدام را نمي ديديم مي گفتيم به ما توجّهي نکرده اند.

سال گذشته در همين ايّام (صدام) ابرقدرت خاورميانه بود. من خودم مي شنيدم از راديوهاي بي بي سي و امثالهم که دو ميليون مسلّح دارد و در منطقه از او قويتر کسي نيست و همه اين ابرقدرتها پشتيبانش بودند و تازه هم در آن وقت از جنگ خارج شده بود و در وضع قدرت صلح را از ما گرفته بود. و وقتي مرحوم امام فرموده بودند من اين صلح را مثل جام زهر سر کشيدم او گفت:

من مثل جام شربت سر کشيدم و يک چنين وضعي داشت و اين مسأله مربوط به سالهاي قبل نيست که جوانها يادشان نباشد بلکه مربوط به سال گذشته است و امروز اين صدام به قدري بدبخت شده و بدبخت تر هم خواهد شد. و براي محاکمه اش دارند جا تعيين مي کنند از مردم عراق و يا از اسراء لااقل تحقيق کنيد و همين طور عراقيهاي مهاجر که بايستي حتما هر کسي عکس صدام همراهش مي بود. يک عراقي را در هند ديدم که در وسط ساعتش عکس صدام بود. او شيعه و آدم درستي بود پرسيدم:

چرا اين طور است. گفت:

اگر همراه هر کس يک عکس صدام نباشد او را تعقيب مي کنند چون يک وقت است مي گويند اگر در خانه اش نباشد در اداره اش نباشد تعقيب مي کنند ولي يک وقت مي گويند اگر همراهش نباشد تعقيبش مي کنند و من مجبورم. حتّي الان به سفارت عراق بروم بايد اين ساعت را ببينند. مردم عراق هم طوعا و کُرها فکر نکنيد مردم عراق خيلي هم علاقه نداشتند يا همه مجبور بودند، نه. ما مردم عراق را مي شناسيم چون يک مدّتي آنجا بودم حتّي شيعيانشان مثل ما پايبند به مذهب نيستند و تعصّبات قوميشان خيلي بيشتر از تعصّبات مذهبيشان است. خدا مي داند اگر يک ايراني شيعه پاک روحاني در نجف يا کربلا با يک نفر دعوايش مي شد تمام اهل کوچه محل زندگي اش سر اين ايراني مي ريختند و او را مي زدند.

البتّه الان مردم بيچاره اي شده اند و انسان ديگر افتاده را لگد نمي زند. جنبه هاي انساني ما ايجاب مي کند دشمني که تا ديروز با ما جنگ مي کرده الان به او ترحّم کنيم و اين بزرگترين صفت انسانيّت و عاطفه است که ما داريم ولي ديگران اين برنامه را ندارند. علي بن ابيطالب (عليه السّلام) در جنگ صفّين که بود ابتدا معاويه بر شطّ فرات مسلّط شد و جلوي آب را مثل يزيد بن معاويه گرفت. بعد علي بن ابيطالب (عليه السّلام) بر شطّ فرات مسلّط شد. اصحاب گفتند:

مي شود ما هم جلوي آب را بگيريم حضرت فرمودند:

نه، جلوي آب را ما نمي گيريم روش ما، روش الهي و روش آنها، روش شيطاني است.

اگر ما اين گرفتاري مردم عراق را مي داشتيم يقين بدانيد بعد از جنگ يک سر سوزن از عراق به ما کمک نمي شد و اين کار انساني خيلي ارزش دارد. در عين حال همين مردم عراق که عکس صدام را جلوي سينه داشتند عليه او قيام کردند و آنهائي که به صدام کمک مي کنند مي دانند همين مردم اگر فردا مسلّط بشوند همينها را هم مي کشند آنها به خاطر جان خودشان است که به صدام کمک مي کنند.

مثل اوّل انقلاب که اطرافيان شاه همين فکر را مي کردند چون کساني که کنار او هستند ممکن است يک روزي سر بلند کنند و انقلاب را از بين ببرند.

به هر حال الان در ظرف يک سال روي کره زمين رئيس جمهوري بيچاره تر از صدام نيست يعني ضعيف تر از او الان نيست [1] .

و اگر اين را ما لطف خداي تعالي و لطف امام زمان (عليه السّلام) ندانيم پس چيست؟ حتّي در دوران جنگ حساب کنيد يک قدرتمندي که حمله کرده و تا صدها کيلومتر وارد ايران شده و تمام قدرتمندان دنيا او را پشتيبانش شدند يعني به عکس جريان خودش و از طرفي ما هم تازه کار، اينها را فکر کنيد آن وقت دست مقدّس حضرت وليّ عصر (روحي فداه) را مشاهده مي کنيد اخلاقم اين نيست که تعريف از مسئولين کنم و بگويم امام زمان پشتيبان مسئولينند ولي اگر مسئولين اخلاص داشته باشند پشتيبانشان امام زمان (عليه السّلام) هست پشتيبان اين شصت ميليون شيعه خالص و با محبّت اهل بيت هستند. حساب کنيد او داخل ايران آمده و بر همه جا هم مسلّح شده و ما با دست خالي، اين جوانان بسيجي بدون تعليمات نظامي همه جا را فتح کردند خرّمشهر را فتح کردند و رفتند جلو. صدام در آن وقت که در موضع قدرت است و مي خواهد به کويت حمله کند و حمله کرده به خاطر نيازش، مرزها و اسراء ما را فورا تحويل مي دهد در همان مدّت زمان کوتاه مي بينيد لطف الهي سرازير شده و در چند روز اسراء را تحويل مي دهد، در مرزهاي بين المللي مستقرّ مي شود و به ما اظهار ارادت مي کند و مقاماتش با مسئولين ايران ملاقات مي کنند و اظهار کوچکي هم مي کنند و بعد کارشان خراب مي شود. اگر الان بود خيلي ما گرفتاري مي داشتيم ما هم که اهل حمله به عراق و گرفتن قطعه زميني نيستيم و الان دو مرتبه با ما دشمن شده. اينها اگر کار امام زمان (روحي فداه) نيست پس چه کاري کار امام زمان است و انشاءاللّه تا آخر هم حضرت بقيّة اللّه کمک ما هم خواهد بود و نبايد انتظار داشته باشيم که ايشان يک شمشير بدست بگيرند و با يک سرباز عراقي مشغول جنگ شوند و يا کشته شوند يا بکشند تا بگوئيم امام زمان (عليه السّلام) به کمک ما آمدند.