شنيده ايم که بعضي ها عقيده دارند که امام عصر (عليه السّلام) در صورتي تشريف مي آورند که جهان را فساد در برگرفته باشد. لذا اينها منکِر امر به معروف و نهي از منکر هستند و مي گويند بايد بگذاريم دنيا پر از ظلم و جور شود والاّ امر به معروف و نهي از منکر جلوي ظهور را مي گيرد، جواب آنها چيست؟

پاسخ ما:

کسي که معتقد به دين مقدّس اسلام و امام زمان (عليه السّلام) باشد چنين فکري نمي کند زيرا با کمي تحقيق مي فهمد که ظهور آن حضرت مربوط به فساد يا صلاح عالم نيست، اگر شنيده ايد که در روايات آمده که مي گويند او دنيا را پر از عدل و داد مي کند بعد از آنکه پر از ظلم و جور شده باشد جز اين نيست که ائمّه اطهار (عليهم السّلام) خبر مي دهند که دنيا را پر از عدل و داد مي کند، بعد از اينکه پر از ظلم و جور شده باشد و طبيعتا براي زندگي در اين دنيا حتما امام و رهبري لازم است تا مردم را به سعادت دنيا و آخرت راهنمائي کند، هر چه ما بهتر باشيم امام عصر (عليه السّلام) بيشتر به تربيت ما همّت مي کند و بهتر ما را هدايت مي فرمايد و اگر امام و رهبر نباشد، طبعا مردم ظلم و جور خواهند کرد، پس اينکه دنيا پر از ظلم و جور مي شود خبري است که ائمّه (عليه السّلام) از آينده داده اند و اين طبيعت مردم دنيا است که اگر بدون امام باشند دنيا را پر از ظلم و جور مي کنند و اين همان چيزي است که ملائکه روز اوّل خلقت به خداي تعالي گفته اند که:

اَتَجْعَلُ فيها مَنْ يُفْسِدُ فيها وَ يَسْفِکُ الدِّماءَ [1] .

ولي اگر افراد بشر رشد فکري پيدا کنند، دنيا احتياج به يک رهبر و قانون واحدي دارد که البته دانشمندان الهي و غير الهي از زمان ذوالقرنين قوانين واحدي و رهبر واحد را خواسته اند، بخصوص از وقتي که به جنگهاي جهاني اوّل و دوّم برخورد کردند و متوجّه شدند که بدون اين محال است که جهان روي آرامش را ببيند و لذا سازمان ملل را درست کردند و (همين عمل معلوم مي کند که بشر خودش نمي تواند اين نظم را ايجاد کند) با اين حال هيچ کس نتوانسته تا بحال اين حکومت و نظم واحد را پياده کند.

در يکي از نوشته هاي برتراند راسل ديدم که علّت عدم تشکيل اين حکومت تا بحال با وجود اينکه تمام عقلاي عالم راه حل مشکلات اجتماعي را همين مي دانند، اين است که اين کار احتياج به يک مجري دارد که اين خصوصيّات را داشته باشد:

1 - هيچ کاري را به نفع خودش انجام ندهد.

2 - علمي زياد و فوق العاده داشته باشد و تمام مصالح و مفاسد اجتماع را اطّلاع داشته باشد.

3 - قدرتي داشته باشد که بتواند تمام قوانين را اجراء کند.

4 - اين شخص يک نفر باشد که بتواند وحدت را در سراسر عالم بوجود بياورد.

و او مي گويد:

چون چنين شخصي وجود ندارد پس اين ايده محال است عملي شود. و ما همان جا در جوابش گفته ايم که اين محال نيست، بلکه شخصش هم تعيين شده و ما امامي داريم که از عصمتي برخوردار است که کوچکترين کاري را براي هواي نفس خود انجام نمي دهد. و علمي دارد که خداي تعالي درباره اش مي فرمايد:

وَ کُلَّ شَيْءٍ اَحْصَيْناهُ في اِمامٍ مُبينٍ [2] .

يعني علم هر چيزي را به امام داده ايم. و قدرتي دارد که متّکي به پروردگار است و طبعا قدرتش با قدرت خدا يکي است. لذا قدرتش بي نهايت است. و اين تأخير ظهور مربوط به آماده نبودن ما است.

وقتي مردم آمادگي داشته باشند آن حضرت تشريف خواهند آورد. و اينکه مي گويند:

بايستي دنيا پر از ظلم و جور شود اين مضمون در روايات نيست بلکه گفته اند:

دنيا پر از ظلم و جور خواهد شد. و منظور هم اين است که وقتي مردم امام معصومي نداشته باشند و رهبرانشان فاسق و کافر و ظالم باشند طبعا دنيا پر از ظلم و جور مي شود و وقتي مردم ظلم و جور را احساس کردند، آماده پذيرش آن حضرت خواهند شد والاّ از روز اوّل که خدا حضرت آدم را خلق کرد، تا بحال ظلم در عالم پر بوده است، زيرا هميشه طاغوتها زمام قدرت را در دست داشته اند و فعلا ظلمي که به همه ما شده اين است که اگر درِ خانه اهل بيت (عليهم السّلام) باز بود و آن معارف را آنها نشر مي دادند، هر کدام از ما الا ن مانند اعلم علماء بوديم.