بسمه تعالي

با مروري بر مصادر حديثي، تاريخي، عقيدتي، وتفسيري شيعه وسني بدين حقيقت پي خواهيم برد که نخستين کسي که موضوع مهدي منتظر و قيام جهاني او را مطرح و ايراد کرد و حتي مشخصات خانوادگي و پدران و اجدادش را آنچنان دقيقا اعلام نمود که زمينه سوء استفاده مهدي هاي ادعائي و دروغين را از عنوان «مهدي منتظر» خنثي و منتفي نمود، همانا شخص پيامبر اکرم صلّي اللّه عليه و آله بود.

آري حضرتش همانند ديگر شئون سرنوشت ساز اسلامي، بر اساس وحي الهي، مسئله مهدويت را پايه گذاري فرمود و نيز با ايراد يک سلسله علائم و نشانه هاي ظهور و ويژگيهاي محلي و تاريخي قيامش، مسلمانان را هشدار داد که هم به موقع منتظر و آماده ظهور و قيام «حضرت مهدي واقعي» باشند.

هم فريب مهدي هاي دروغين وساختگي شيطان صفت و رياست طلب رانخورند، وهم به اباطيل و گفته هاي خلط مبحث کننده گان حقايق ديني با افکار مغرضين و مستشرقين يهودي و مسيحي ترتيب اثر ندهند.

براين اساس همانطوريکه اشاره شد با مراجعه به مصادر دست اول روايتي، تفسيري، کلامي و تاريخي هريک از مذاهب سني و شيعه شکي نخواهد بود که رسول خدا(صلي الله عليه وآله) بعد از طرح و ايراد مسائل خدا شناسي، پيامبر شناسي و اصل مسئله امامت و خلافت بعد از خود، بيش از هر مسئله عقيدتي و عملي و اخلاقي روي موضوع اخرين خليفه «برحق بعد از خود ويگانه مصلح جهاني» يعني موضوع مهدي منتظر و دوران ولادت و کودکيش و از آن پس دوران هاي غيبت صغري، غيبت کبري، ظهور و قيام جهاني و چگونگي حکومتش، تکيه نمود.

بطوريکه بخش مهم و غير قابل انکاري از احاديث و فرموده هايش پيرامون شئون حضرت مهدي موعود منتظر خلاصه شده، و اضافه بر محتواي مصادر فراوان و منابع بيشمار حديثي و تاريخي و عقيدتي که بخشي از هريک مختص به ذکر احاديث «مهدي منتظر» است،

تنها تعدادي بيش از يکصد و پنجاه جلد کتاب و رساله با حجم هاي مختلف و سبک هاي گوناگون، هريک بيانگر ده ها و صدها روايت از رسول خدا (ص) در باره شئون حياتي، خانوادگي، شکل وشمايل، و مقام امامتي «امام مهدي منتظر مي باشد، که به قلم علما و دانشمندان روحاني و اساتيد دانشگاهي اهل تسنن تنظيم و ارائه شده و بسياري از آنها هم چاپ و منتشر گرديده و از اين پس فهرست اسامي آنها به نظر خواهد رسيد، و چه بهتر جهت آگاهي اجمالي به کتابهاي زير مراجعه شود [1] .

براين اساس بطور خلاصه از جمله عقايد حقه اسلامي مورد اتفاق سني و شيعه، هم عقيده به اصل مهدويت در اسلام است و هم عقيده به امامت و خلافت حضرت مهدي موعود منتظر و قيام جهاني او و برقراري عدل و داد سراسري و امنيت همه جانبه و رفاه همگاني به وسيله او.

در اين رابطه از نيمه دوم قرن سوم هجري، (5 سال قبل از ولادت حضرت مهدي حجة بن الحسن) تا هم اکنون که دهه دوم قرن پانزدهم را طي مي کنيم بيش از دوهزار جلد کتاب و رساله و مقاله درحد کتاب و رساله به زبان هاي عربي، فارسي، اردو، ترکي استانبولي، تايلندي، انگليسي، فرانسوي، روسي و ديگر زبانهاي مناطق مسلمان نشين بقلم علما و دانشمندان شيعه و سني تاليف يا ترجمه شده و به شرح مندرج در کتابنامه هاي نامبرده حداقل نيمي از آنها حتي بطور مکرر چاپ و منتشر گرديده، وبالاخره نه هيچ گونه جاي خالي براي مطرح گرديدن مدعيان دروغين مهدويت و بابيت برجاي گذارده، ونه سرنخي براي تشکيک افراد مشکک و شيطان صفت (در اصل مهدويت در اسلام يا در احاديث مورد اتفاق بين شيعه و سني پيرامون مهدي موعود حجة بن الحسن العسکري ع) و نه زمينه اي براي خلط مبحث (مستشرقين غربي، يا شرقي هاي غرب زده) مسائل ديني و حقايق اسلامي را با تخيلات و ياوه گوئي.

اما متاسفانه مي بينيم بعضي افراد نه غربي و مستشرق يهودي يا مسيحي و نه يک مسلمان عادي بي اطلاع از مبادي ديني و نا آشناي با مصادر اصيل اسلامي شيعي و سني، که يک مسلمان برخوردار از عناوين پرفسوري و استادي از موضع پست رياست دانشکده الهيات و عقيده شناسي منطقه مسلمان نشين استانبول ــ با اشراف محلي بر هزاران کتاب خطي و چاپي ويژه مسائل عقيدتي و حديثي وتاريخي شيعه و سني از طريق کتابخانه هاي فراوان و پر محتواي ترکيه ــ از روي بي تفاوتي نسبت به حقايق ديني و واقعيات اسلامي و بطور خلاصه (برمبناي رهروي راه مستشرقين يهودي و مسيحي نه تنها بيگانه از اسلام که سرسخت ترين دشمنان اسلام) احاديث پيرامون حضرت مهدي را با انواع ويژه گي اسلامي و برخورداري از عاليترين درجه اعتبار، در درجه هرچه ضعيف ترِ کمّي و کيفي تلقي نموده و از اين رهگذر عقيده به موضوع مهدي موعود اسلام را به باد مسخره و انکار گرفته و آن را ناشي از الهام گيري از يهود و نصاري وانمود مي کند.

يا ناشي از فشارها و محدوديت هاي سياسي شيعي در قرون اوليه اسلام از قبيل واقعه کربلا و شهادت امام حسين که آن را ــ يعني امر مهدي منتظر را ــ در رابطه با آن رخدادها اختراع و مطرح کردند.

آري قرنها قبل از به نمايش درآمدن تعدادي از مستشرقين يهودي و مسيحي شيطان صفت امثال:

ــ دونالد سن داويت، مؤلف «عقيده الشيعه»،بزبان انگليسي، (که ترجمه عربي آن هم در مصر و هم در عراق منتشر گرديد) و جهت آگاهي بر دروغ بافي هاي او چه بهتر مراجعه شود به الغدير علامه اميني ج 3 ص 320 ــ 323،

ــ ولهوسن، مؤلف «الخوارج و الشيعه»،

ــ فان فلوتن، (1866ــ 1903 م) مستشرق هلندي و مؤلف «السيادة العربيه و الشيعه و الاسرائيليات في عهد بني اميه»،

ــ گولدزيهر يهودي، (1850ــ1921م) مستشرق فرانسوي مؤلف «العقيدة و الشريعه في الاسلام»،

ــ کارل بروکلمان، (1868ــ1956م) مستشرق آلماني ومؤلف «تاريخ الشعوب الاسلاميه»،

ــ لويس ماسينيون، (1883ــ1962م) مستشرق فرانسوي ومؤلف آثاري از قبيل کتب فوق،

که با بيگانگي همه جانبه از اسلام هريک موضوع مصلح جهاني اسلام ــ يعني مهدي منتظر عج و احاديث پيرامون شئون حياتي و امامتي حضرتش را همانند ديگر حقايق اسلامي) مورد تخطئه و تکذيب و خلط مبحث قرار داده و به باد مسخره گرفتند

و نيز قبل از سر از آب درآوردن يک عده مسلمان نماي غرب زده و بي اعتناي به مباني ديني و سنت پيامبر (ص) و بدور از عالم حديث شناسيــ امثال:

ــ شيخ محمد عبده مصري، (1266ــ1323) مؤلف «شرح نهج البلاغه»!

ــ رشيد رضا مصري (1295ــ1354) مؤلف «مجله المنار» و «السنة و الشيعه».

ــ فريد وجدي مصري، (1292ــ1373) مؤلف «دائرة المعارف القرن العشرين».

ــ احمد امين مصري، (1295ــ1373) نويسنده المهدي و المهدوية» و «ضحي الاسلام» و «فجر الاسلام».

ــ سعد محمد حسن مصري، شاگرد احمد امين، نگارنده «المهدية في الاسلام منذ اقدم العصور حتي اليوم».

ــ ابوزهره مصري، از زمره علماي جامع ازهر مصر، مؤلف «الامام زيد» و «الامام الصادق».

ــ دکتر احمد محمد علي، مؤلف «دراسة عن الفرق في تاريخ المسلمين».

ــ علي حسين السائح ليبيائي، مؤلف مقاله تراثنا و موازين النقد» مندرج در مجله کلية الدعوة الاسلاميه ليبي شماره 10، سنه 1993 صفحه 185 و 205.

ــ محمد عبدالکريم عنّوم، مؤلف رساله دکتراي فلسفه به نام «النظرية السياسية المعاصرة للشيعه الامامية الاثني عشرية».

ــ دکتر سلمان بدور، صاحب «مقدمه» بر رساله عنّوم.

ــ شيخ عبداللّه بن زيد آل محمود، رئيس شئون ديني و محاکم شرعي قطر، مؤلف «لامهدي ينتظر بعد الرسول سيد البشر».

ــ و شيخ جبهان در «تبديد الظلام» و جز اينها شيخ... و ابو...

ابن خلدون مغربي (درگذشته 808)، احاديث پيرامون مهدي منتظر را در تاريخش (ص 555)، فاقد اعتبار کمي و کيفي وانمود کرد و گفته هاي بي محتواي او براي اکثر مخالفين غربي و شرقي با امر مهدويت و قيام جهاني مهدي منتظر، سر نخ خلط مبحث و دروغبافي و انکارحقايق اسلامي گرديد، در صورتيکه ابن خلدون يک مورخ نا آشناي با عالَم حديث و حديث شناسي بوده و هيچ گونه صلاحيت اظهار نظر در اين موضوع را نداشته که پيشگوئيهاي پيامبر اکرم(ص) را پيرامون مشخصات و ويژه گيهاي حضرت مهدي منتظر و قيام جهاني او در 19 روايت وانمود و تخطئه کند.

همچنانکه حدود سه قرن و نيم پيش از پيدايش ابن خلدون، ابن حزم اندلسي ظاهري (درگذشته 456هـ) به مخالفت و انکار مسئله مهدويت و فاقد اعتبار بودن احاديث آن حضرت برخواست، آن چنانکه عده اي از مخالفين با امر مهدويت و ولادت حضرت مهدي نيز از نوشته هاي او دم از بيراهه روي و تخطئه موضوع مهدويت زدند.

و ابن حزم را کتابي است به نام «الفصل في الملل و الاهواء و النحل» که بخشي از آن را اختصاص به بحث درباره حضرت مهدي منتظر داده است.

جالب توجه اينکه ردنويسان بر اين کتاب ها و مقالات و شبهه افکني ها، وباز کننده گان مشت خيانت مؤلفين آنها نه تنها شيعه بودند که حتي قبل از شيعه علماي سني هم به انگيزه اثبات مهدي منتظر و اثبات صحت و برخورداري احاديث مربوط بدان حضرت از اعتبار هرچه بيشتر عالم حديث شناسيــ بيکار ننشستند، بلکه بهترين و محققانه ترين ردّيه ها را بر آنها نوشته و انتشار دادند و از اين رهگذر مشت خرابکاري و بيراهه روي مؤلفين نامبرده را باز و بساط دروغبافي و انکار حقايق پيرامون مهدي منتظر عج را برچيدند، که اين جانب با کمبود منابع تحقيقي مربوطه و مشاغل وقت گير تنها به تعداي از آنها برخورد نمودم و لازم دانستم آنها را به شرح زير به نظر خوانندگان حق جو برسانم و آنهابدين قرار است: