ولادت امام زمان عليه السلام بدين گونه انجام پذيرفت و به خاطر شرايط سياسي آن دوران در زير پرده کتمان پوشيده ماند.

امام حسن عسکري عليه السلام تولد فرزند خودش را جز به اصحاب خاص خود در ميان ننهاد.

در روايتي از کتاب غيبت، از عدّه اي از اصحاب امام عسکري نقل شده است که گفتند: نزد امام عسکري عليه السلام گرد آمده بوديم و از وي در باره حجّت و پيشواي پس از او پرسش مي کرديم.

در مجلس او چهل مرد حضور داشتند.

عثمان بن سعيد بن عمر عمري در برابر آن حضرت بر پا خاست و گفت: فرزند رسول خدا! مي خواهم درباره مطلبي از شما سؤال کنم که خود بدان داناتر از مني.

امام به او فرمود: بنشين عثمان! عثمان ناراحت وخشمگين برخاست تا خارج شود.

امّا آن حضرت فرمود: کسي بيرون نرود.

هيچ کدام از ما بيرون نرفتيم. تا پس از ساعتي که امام، عثمان را با صداي رسا ندا داد. عثمان روي پاهايش برخاست.

امام فرمود: آيا شما رابه خاطر مطلبي که آمده ايد، آگهي دهم؟ همه گفتند: آري اي فرزند رسول خدا! فرمود: شما آمده ايد تا درباره حجّت پس از من سؤال کنيد: همه گفتند: آري.

ناگهان پسري را ديديم مثل پاره ماه، شبيه تر از هر کسي به امام عسکري! فرمود: اين پس از من پيشواي شماست و جانشين من بر شما.

او را فرمان بريد و پس از من به تفرقه دچار نشويد که در دين خويش به هلاکت افتيد.

بدانيد که شما پس از اين روز او را نخواهيد ديد تا عمرش کامل گردد. از عثمان بن سعيد آنچه را مي گويد بپذيريد و فرمان او را اطاعت کنيد.

که او جانشين امام شماست و کار به دست اوست. [1] .