در زبان فارسي فقط انسان را يک اسم هست و بس، اما در زبان عربي سه نوع نام گذاري دارند، يکي اسم و يکي لقب و ديگري کنيه، اما لقب عبارت است از تعابيري که حالت وضعي دارد و اشاره به يک خصوصيتي در فرد است، مثل لقب طاهر، که حاکي از پاکي اوست يا لقب اميرالمؤمنين و....

اما کنيه برگرفته شده از کلمه کنايه است، که به جاي اين که از خود شخص نام ببرند، او را با انتساب به پدر يا مادر مثل ابن الحسن يا ابن فاطمه، يا انتساب به پسر يا دختر او، مثل ابوالحسن ابوفاطمه، امّ حسين يا امّ فاطمه صدا مي کنند.

حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله:

«اَلْمَهْدِيُّ مِن وُلْدي، اِسْمُهُ اِسْمي و کُنْيَتُهُ کُنْيَتي.» [1] .

«مهدي از فرزندان من نامش نام من و کنيه اش کنيه من است.»

او که ذخيره الهي براي تحقق بخشيدن به وعده هاي قرآن [2] و آرمان رسول الله صلي الله عليه و آله است، چه زيباست که نام نامي او به اسم سامي آن حضرت باشد.

نه تنها احياگر کتاب و سنّت اوست، بلکه نام او را نيز زنده خواهد



[ صفحه 24]



ساخت و بر سينه جاودانه تاريخ حک خواهد کرد، و تنها او شايسته است هم نام و هم کنيه پيامبر باشد، و براي ديگران روا نيست که اين دو را با هم بر خويش بگذارند.

اگر چه اين لباس فقط بر قامت آن عزيز جلوه نمائي مي کند که هم نام و هم کنيه آن رسول بزرگ الهي باشد، و تنها اوست که خيمه دين محمّدي را بر فراز گيتي بر پاي مي کند، اما تمام اجداد طاهرين ايشان براي تحقق اين آرمان مقدس، سعي بليغ و جهاد بي دريغ داشته اند و شايد به همين مطلب اشاره فرمود حضرت.... عليه السلام:

«اَوَّلُنا مُحَمَّدٌ وَ آخِرُنامَحَمَّدٌ وَ اَوْسَطُنا مُحَمَّدٌ وَ کُلُّنا مُحَمَّدٌ» [3] .



[ صفحه 25]





إذ کلّ مولود متي تولّدا

فيها يصير مؤمناً موحّداً