حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام:

«تُعْطِي السَّماءُ قَطْرِها وَ الشَّجَرُ ثَمَرِها وَ الاَْرْضُ نَباتِها.» [1] «(در آن روز) آسمان قطرات خويش را بذل نمايد و درختان ثمرات خويش و زمين گياهانش را.»

قرآن کريم هميشه مردمان را به ميهماني تقوي و پرهيز کاري دعوت فرموده و وعده هاي شيرين براي اهل آن مژده داده است:

(وَ لَوْ اَنَّ اَهْلَ الْقُري آمَنُوا وَ اتَّقَوْا لَفَتَحْنا عَلَيْهِمْ بَرَکات مِنَ السَّماءِ وَ الاَْرْضِ) [2] .

«اگر اهل شهرها و بلاد ايمان آورده و تقوي را پيشه خود مي ساختند درهاي برکات خود را از آسمان و زمين بر آن ها مي گشوديم.»

از زمان پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و مخصوصاً بعد از آن حضرت، اکثر مردم جامه تقوي از تن بيرون کردند و از اطاعت امام متقين حضرت اميرالمؤمنين عليه السلام و ائمه طاهرين عليهم السلام سرباز زدند، که حضرت امير



[ صفحه 66]



عليه السلام فرمودند:

«اگر مردم همه اطاعت مرا مي نمودند، از بالا و پايين نعمت ها بر آنان فرو مي ريخت.»

و ديگر اجتماع امت اسلام متفرق شد و برکات زمين و آسمان نيز به قوتي اندک مبدل گرديد.

اما چون ايام سراسر نور و سرور ظهور جايگزين شب هاي ظلمت و غرور غيبت گردد، و آن سرور افتخار آفرين اهل ايمان از دياي ملتهب و طوفاني غيبت پاي به ساحل امن ظهور گذارد، دامن خاک تمام برکات خويش را فرش قدوم پاکش نمايد و آسمان درهاي رحمت خويش بگشايد، و خاک راهش را آب پاشي کند.

و چهره خاکي و غبار آلود زمين به باران رحمت شسته شود و به زينت گل ها و چمن ها و درختان و سبزه زاران آرايش گيرد و زمين خاکي به چيز ديگر تبديل شود. [3] .

(يَوْمَ تُبَدِّلُ الاَْرْضَ غَيْرَ الاَْرضِ) [4] .



[ صفحه 67]





في عهده ليظهر الأمان

فلا يخاف الجور و العداوان