آخرينِ اوصياء و ختم وصايت
حضرت بقيّة الله عجل الله تعالي فرجه:
«.....اَنَا خاتَمُ الاَْوْصِياءِ وَبي يَدْفَعُ اللهُ الْبَلاءَ عَنْ اَهْلي وَشيعَتي.» [1] .
«من پايان دهنده اوصيايم و به واسطه من خداوند از اهل و شيعيانم بلا را مي گرداند.»
او آرمان همه انبياء و اوصياست، و کامل کننده اهداف مقدس ايشان است، او رکن شديدي است که حضرت لوط علي نبينا و آله و عليه السلام وقتي از ستم قوم خويش به تنگ آمد آرزويش نمود:
(لَو اَنَّ لي بِکُمْ قُوَّةٌ اَوْ آوْي اِلي رُکْن شَديد) [2] .
او اميد داود و وعده نوشته شده زبور است:
(وَ لَقَدْ کَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ، اِنَّ الاَْرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصّالِحُونَ) [3] .
[ صفحه 32]
«در زبور بعد از ذکر نوشتيم که بندگان شايسته ام وارث (حکومت) زمين خواهند شد.» [4] .
و تحقق بخش اهداف بلند سفيران الهي است، عصاره علوم اوّلين و آخرين و شاه ميوه درخت پاک هداست است.
چنانچه شاهراه نبوت و رسالت به کوي جدّ اطهرش رسول الله صلي الله عليه و آله پايان يافت، و مدال (خاتم النبيّين) [5] بر سينه اش آويخته شد، قافله وصايت نيز بر آستان مقدس حضرت ولي عصر عليه السلام رحل اقامت خواهدافکند، وصايت همه اوصياء به او ختم و کامل خواهد شد.
«آن چه خوبان همه دارند تو تنها داري.»
و خيمه دين مبين اسلام به دست او بر سر تمام اديان و مذاهب سايه گستر خواهد شد که اين وعده الهي است:
(هُو الَّذي اَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدي وَ دينِ الْحَقِّ لِيُظْهِرَهُ عَلَي الدّينِ کُلِّه وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ) [6] .
«اوکسي است که رسول خويش را به هدايت و دين حق فرستاد تا بر همه اديان غالب سازد هرچند مشرکان کراهت داشته باشند.»
آري او ختم اوصياست و چه نيکو ختامي است
(خِتامُهُ مِسْک وَ في ذلِکَ فَليَتَنافَس الْمُتَنافِسُون) [7] .
[ صفحه 33]
فرقته عن صحبة الفجار
و اُنسه مع کمّل الأخيار
پاورقي
[1] بحار الانوار ج 52 ص 30 حديث 25.
[2] سوره هود: 80. يعني: اي کاش در برابر شما قدرتي داشتم يا تکيه گاه و پشتيبان محکمي، (آن گاه مي دانستم با شما زشت سيرتان دد منش چه کنم) که اين پشتيبان محکم در روايات تفسير به وجود امام عصر (عليه السلام) شده است.
[3] سوره انبياء: 105.
[4] او وعده حضرت موسي (عليه السلام) به صابران بني اسرائيل است: (و قال مُوسي لِقَومِه اِسْتَعينُوا باللهِ وَ اصْبِرُوا، إنَّ الأرْضَ للهِِ يُوِرثُها مَن يَشاء مِن عِبادِه و اْلعاقِبَةُ لِلِمُتَّقينَ).
[5] سوره احزاب: 40.
[6] سوره توبه: 33.
[7] سوره مطفّفين: 26.