اما پيرامون شيوه زندگي آن حضرت، هنگام قيام و ظهور او و روش حکم کردن او و نشانه هايي که خداوند براي او آشکار مي نمايد، نيز روايات بسيار آمده است که در اينجا به ذکر چند نمونه مي پردازيم:

1 - «مفضّل بن عمر» مي گويد: از امام صادق (عليه السلام) شنيدم فرمود:

«وقتي که خداوند اجازه خروج به حضرت قائم (عليه السلام) دهد او بالاي منبر رود و مردم را به قبول امامت خود، دعوت نمايد و آنان را به خدا سوگند دهد و به (اداي) حقّ خويش، بخواند. آن حضرت همچون کردار و روش رسول خدا (صلّي اللّه عليه و آله و سلّم) با مردم رفتار نمايد، جبرئيل (عليه السلام) به فرمان خدا، نزد او آيد و در کنار حجر اسماعيل (در کنار کعبه) با آن حضرت ملاقات نمايد و به او بگويد:«مردم را به چه راهي دعوت مي کني؟».

حضرت قائم (عليه السلام) خط و راه خود را به او خبر دهد آنگاه جبرئيل به آن حضرت مي گويد:«من نخستين شخصي هستم که با تو بيعت مي کنم، دستت را باز کن»، پس جبرئيل دستش را به دست آن حضرت (به عنوان بيعت) بگذارد و بيش از سيصد و ده نفر (يعني 313 نفر) مرد از مردان مخصوص به حضور آن حضرت آيند و با او بيعت کنند، او در مکّه مي ماند تا يارانش تکميل مي شوند، سپس از مکّه به سوي مدينه حرکت مي نمايد.

2 - «محمد بن عجلان» مي گويد: امام صادق (عليه السلام) فرمود:«هنگامي که حضرت قائم (عليه السلام) قيام کند، مردم را از نو به سوي اسلام دعوت مي کند، به چيزي (يعني اسلام حقيقي که) کهنه شده و بسياري از مردم از آن گم و دور گشته اند، هدايت مي نمايد و او را از اين رو «مهدي» نامند که مردم را به روشي که از آن دور و گمراه شده اند، هدايت مي کند و او را از اين رو «قائم» مي نامند؛ چون بر اساس حق و اجراي حق قيام کند».

اين کتاب (متن عربي) به ياري خدا و توفيق نيک او، در همينجا به پايان رسيد و تنظيم و تعليق اين کتاب در تاريخ ساعت آخر روز دوشنبه بيست و چهارم ربيع الاول سال 682 هجري قمري پايان يافت. اين کتاب، در 11 صفر سال 982 هجري قمري نوشته شد و آن را کمترين خدمتگذار اهل بيت عصمت و طهارت (عليهم السلام) ابوالخير محمد بن عيسي رفيع الامامي به تحرير چاپ آراست و با خط خود نوشت.

و بعد (متن عربي) اين کتاب به خط کمترين خدمتکار علماء، حاج عبدالرحيم بن مرحوم ابوالفضل افشاري زنجاني در نيمه شعبان سال 1393 هجري قمري برابر با 1352 شمسي، نگارش يافت. [1] .

الحمدللّه اولاً وآخراً