من مات ولم يعرف امام زمانه مات ميتة الجاهلية. [1] .

هر کس بميرد در حالي که امام زمان خود را نشناخته باشد، به مرگ جاهليت مرده است.

در اين روايت بنيانگذار اسلام در ارتباط با شخصيت امام عليه السّلام به اصولي اشاره فرموده اند:

1. وجوب شناسايي امام در هر زمان.

2. امام بايد معصوم از خطا باشد تا به جاهليت گرايش نيابد.

3. امام بايد به تمام احکام اسلام، اعم از واجب و حرام، آگاه باشد.

4. امام بايد حتما از طرف خداوند انتخاب شده و علم او علم خدايي باشد.

5. بدون شناخت امام بهره برداري از نعمتهاي عالم آخرت ميسر نيست.

6. نظام عالم هستي در سايه وجود امام باقي مي ماند.

7. با اين اوصاف، حکومت بر جهان حق مسلم امام است.

8. تنها امام معصوم است که با اتکا به قدرت بي نهايت خداوند، جهان را پس از پرشدن از ظلم و جور مملو از عدل و داد مي کند.

9. نفي امامت امام غير معصوم و مدعيان مهدويت.

10. برنامه کار و دولت امام آسماني بايد از طرف خداوند عالم تدوين شود و آن حضرت همان را در اجتماع پياده کند.

در پايان، شايان ذکر است که منظور از اين بحث (شناخت امام عليه السّلام) شناسايي آن حضرت از لحاظ کمالات روحي و جسمي است و نيز نحوه ارتباط آن سرور با خداوند بزرگ و کيفيت استيلاي آن وجود مقدس بر عالم هستي و شکل پياده شدن سلطنت آن امام عزيز و برنامه حکومت آن تنها يادگار رسول اکرم صلي الله عليه و آله، والا نه تنها بنده بي بضاعت، عاجز و از پا درآمده هستم بلکه به طور مسلم بزرگان ما نيز از بيان شناخت واقعي امام عاجزند. لذا رسول اکرم صلي الله عليه و آله به اميرالمؤ منين فرمودند: اي علي! غير از خدا و تو کس ديگري مرا نمي شناسد و نيز غير از من و خداوند کس ديگري نمي تواند تو را بشناسد. البته شناخت ظاهري از لحاظ پدر و مادر و ساير مشخصات، عملي و ممکن است و همه مي توانند و بايد اين شناخت را داشته باشند.