امام اميرالمؤ منين عليه السّلام به تشريف فرمايي حضرت عيسي بن مريم علي نبينا و عليه السّلام در روزهاي اول ظهور اشاره مي فرمايند، آن هم در بيت المقدس روز جمعه:

ثم ان المهدي يرجع الي بيت المقدس فيصلي بالناس اياما فاذا کان يوم الجمعة وقد اقيمت الصلوة ينزل عيسي بن مريم في تلک الساعة من السماء و عليه ثوابان احمر ان کانما يقطر من راءسه الدهن و هو رجل صبيح المنظر والوجه اشبه الخلق بابراهيم فياءتي المهدي و يصافحه و يبشره بالنصر فعند ذلک يقول له المهدي تقدم يا روح الله وصل بالناس فيقول عيسي بل الصلوة لک يا ابن رسول الله فعند ذلک يؤ ذن عيسي و يصلي خلف المهدي. [1] .

مهدي ما به جانب بيت المقدس برمي گردد و چند روزي در آنجا با مردم نماز مي خواند تا روز جمعه مي رسد و مردم آماده نماز هستند که ناگهان حضرت عيسي بن مريم در همين ساعت از آسمان به زير مي آيد، در حالتي که دو لباس قرمز به تن دارد و قطرات عرق از سر و صورتش مانند قطرات روغن مي ريزد. مردي زيبا و خوش اندام است که شبيه ترين مردم به حضرت خليل الرحمن (عليه السّلام) است پيش مي آيد و با حضرت بقية الله مصاحفه مي کند و بشارت به فتح و پيروزي مي دهد. در اين موقع حضرت مهدي عليه السّلام تعارف مي فرمايد به حضرت عيسي که جلو بايستيد و با مردم نماز بخوانيد. حضرت عيسي مي فرمايد: اي فرزند رسول خدا! «بل الصلوة لک». کنايه از اينکه پيشوايي ديگر مخصوص به شماست. در اين موقع حضرت عيسي اذان مي گويد و حضرت بقية الله ارواحنا له الفداء جلو مي ايستد و جناب عيسي عليه السّلام به آن حضرت اقتدا مي کند (اللهم عجل فرجه).

امام اميرالمومنين و نشانه هاي پيش از قيام

امام صادق (ع) از وجود مقدس حضرت اميرالمومنين سلام عليهما روايت مي کنند که آن سرور فرمودند:

«قال امير المؤ منين عليه السلام لياتين علي الناس زمان يظرف فيه الفاجر و يقرب فيه الماجن و يضعف فيه المنصف قال فقيل له متي ذاک يا امير المؤ منين فقال (اذ اتخذت الامانه مغنما و الزکاه مغرما و العباده استطاله و الصله منا قال فقيل له متي ذلک يا امير المؤ منين فقال (ع» اذا تسلطن النساء وسلطن الاماء و امر الصبيان. [2] .

مسلما زماني بر مردم خواهد آمد که افراد فاجر و گناهکار را مورد احترام خاص قرار مي دهند، سخن چين و بد زبان را مقرب خود مي سازند و افراد با انصاف را ضعيف و ناتوان مي شمارند. عرض کردند: يا امير المؤ منين! کي خواهد شد؟ فرمودند: (هر وقت ديديد امانت را غنيمت مي شمارند (خيانت به امانت مي کنند)، دادن زکات را براي خود زيان و غرامت مي پندارند، عبادت را بار و سنگيني بر دوش خود مي دانند وصله کردن را با منت انجام مي دهند. عرض کردند: يا امير المؤ منين! کي خواهد شد؟ فرموند:) هرگاه ديديد زنان تسلط پيدا کردند (بر امور اجتماعي و سياسي و غيره) و نيز هر وقت ديديد که اماء و کنيزان استيلا يافتند و نوجوانان به زمامداري رسيدند.

خواننده عزيز!

اگر دقت کنيد تمام اين علامتها در اجتماع ما در ابعاد مختلف ديده مي شود.