سنريهم آياتنا في الافاق و في انفسهم حتي يتبين لهم انه الحق اولم يکف بربک انه علي کل شيء شهيد. [1] .

بزودي آيات و نشانه هايي از قدرت خود را در صحنه گيتي و در (کشور) وجودشان بدانها نشان خواهيم داد، تا بر آنها آشکار شود که حق است.

ممکن است نشانه هاي آفاقي همان صيحه آسماني باشد و منظور از آيات انفسي همان رعب و ترس باشد که در دلها جاي مي گيرد.

خواننده عزيز!

تا اين ساعت چنين علائم و نشانه هايي که براي بشر تمام مجهولات را از بين ببرد و پرده از روي حقايق و ملکوت عالم بردارد به نحوي که حق آشکار و باطل نابود شود، در صحنه گيتي ديده نشده است و با توجه به اينکه خداوند خلف وعده نخواهد فرمود و حتما بايد اين کار بشود، غير از قيام آخرين نماينده و سفير اعظم او حضرت بقية الله روحي و ارواح العالمين له الفداء نشانه ديگري نخواهد بود.

و لنبونکم بشيء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرين. [2] .

و هر آينه شما را به وسيله ترس و گرسنگي و نقص در مالها و جانها و ميوه ها مي آزماييم، و صبرکنندگان را بشارت ده.

محمد بن مسلم از امام صادق عليه السّلام روايت مي کند که پيش از قيام مهدي ما سلام اللّه عليه مردم به انواع بلاها مبتلا مي شوند و موفقيت با صابران است.

به طور خلاصه علائم و نشانه هاي قبل از ظهور در اين روايات عبارت است از:

1. وحشت و اضطرابي که در حال حاضر در ميان مردم بعضي از کشورهاي اسلامي ديده مي شود.

2. گرسنگي و قحطي که در بعضي کشورهاي جهان مشهود است و به طور متوسط روزانه چند صد هزارتن از گرسنگي مي ميرند (مانند بعضي از قسمتهاي افريقا و هندوستان).

3. فساد در تجارت و بازرگاني و کمبود درآمد بعضي از اقشار جامعه که به ويژه در ايران ما مشهود است.

4. تلفات جاني مانند تلفات در جنگ ايران و عراق و نقصان زراعت و ميوه جات ناشي از آفات و کمي برکت آنها.

اکنون به اصل روايت که از امام صادق عزيز ما - که سلام خداوند بر ايشان باد - نقل کرده اند، توجه فرماييد:

عن محمد بن مسلم عن ابي عبدالله جعفر بن محمد عليهما السلام اءنه قال ان قدام قيام القائم علامات بلوي من الله تعالي لعباده المؤ منين قلت و ما هي قال ذلک قول الله عزوجل «و لنبلونکم بشيء من الخوف و الجوع و نقص من الاموال و الانفس و الثمرات و بشر الصابرين» قال لنبلونکم (يعني المؤ منين) بشيء من الخوف من ملوک بني فلان في آخر سلطانهم (والجوع) بغلاء اسعارهم (و نقص من الاموال) فساد التجارات و قلة الفضل فيها (والانفس) قال موت ذريع (والثمرات) قلة ريع ما يزرع و قلة برکة الثمار (و بشر الصابرين) عند ذلک بخروج القائم عليه السّلام ثم قال لي يا محمد هذا تاءويله ان الله عزوجل يقول «و ما يعلم تاءويله الا الله و الراسخون في العلم [3] .». [4] .

محمد بن مسلم از امام صادق عليه السّلام نقل کرده است که امام فرمودند: پيش از قيام قائم نشانه هايي است جهت آزمايش از جانب خداوند نسبت به بندگان مؤ منش. عرض ‍ کردم: آن نشانه ها چيست؟ فرمود: آن، گفتار خداوند عزوجل است که فرمود:«و لنبلونکم بشيء». فرمود: «لنبلونکم»يعني هر آينه بيازماييم شما مؤ منان را «بشيء من الخوف»به مقداري و چيزي از ترس از ملوک بني فلان (بني عباس) در پايان زمامداريشان و«الجوع»و گرسنگي به خاطر بالا بودن قيمتها «و نقص من الاموال» و کاستي از مالها (يعني) فساد تجارتها «والانفس»و جان ها (يعني) مرگ سريع «والثمرات» و محصولات (يعني) کم شدن کشاورزي و کمبود برکت محصولات «و بشرالصابرين» (يعني) بشارت ده صابران را در چنين وقت به خروج قائم عليه السّلام. سپس به من فرمود: اي محمد! اين است تاءويل قول خداوند عزوجل که مي فرمايد: «و ما يعلم تاءويله...» (يعني) نمي داند تاءويل قرآن را جز خداوند و پايداران در دانش.

ان الله قادر علي ان ينزل آية. [5] .

به درستي که خداوند (تبارک و تعالي) قادر است که نشانه اي فرو فرستد.

در تفسير اين آيه به چند نشانه از نشانه هاي ظهور حضرت ولي عصر عليه السّلام اشاره شده است:

1. خروج دابة الارض [6] .

2. دجال

3. نزول عيسي بن مريم عليه السّلام

4. طلوع خورشيد از مغرب

و اينک اصل روايت:

في رواية ابي الجارود: عن ابي جعفر عليه السّلام في قوله «ان الله قادر علي ان ينزل آية» و سيريک في آخر الزمان آيات منها دابه الارض و الدجال و نزول عيسي بن مريم و طلوع الشمس من مغربها. [7] .

ابي الجارود مي گويد: امام باقر عليه السّلام در تفسير آيه «ان الله قادر الخ»فرمودند: زود است که در آخر الزمان آيات و نشانه هايي از قدرت خداوند مي بيني:

1. دابة الارض (که منظور تشريف فرمايي حضرت اميرالمؤ منين عليه السّلام در رجعت و يا حضرت بقية الله روحي له الفداء است).

2. دجال.

3. نزول حضرت عيسي بن مريم از آسمان.

4. طلوع خورشيد از مغرب.

قل هو القادر علي ان يبعث عليکم عذابا من فوقکم او من تحت ارجلکم او يلبسکم شيعا و يذيق بعضکم باءس بعض. [8] .

بگو او تواناست که بر شما عذابي از بالاي سر و زير پاهاي شما بر انگيزد يا اينکه شما را از گروههاي غير متحد قرار دهد و آسيب برخي را به برخي ديگر بچشاند.

در اين آيه به بعضي از علائم ظهور اشاره شده است:

1. خروج دجال.

2. صيحه آسماني.

3. خسف و فرورفتن در زمين «بيداء». گويا مقصود لشکر سفياني باشد.

4. اختلاف مردم در دين و طعن و شتم يکديگر کردن و کشتار بعضي به وسيله افراد ديگر در حالتي که همه آنها خودشان را مسلمان مي دانند.

و اما روايتي که در اين باب رسيده است:

عن ابي جعفر عليه السّلام في قوله تعالي «قل هو القادر علي الخ» قال هو الدجال و الصيحة «او من تحت ارجلکم» و هو الخسف «اويلبسکم شيعا» و هو اختلاف في الدين و طعن بعظکم علي بعض «و يذيق بعضکم باءس بعض» و هو ان يقتل بعضکم بعضا و کل هذا في اهل القبلة. [9] .

از ابي جعفر (امام باقر) عليه السّلام در فرموده خداوند متعال:«قل هو القادر علي...»منقول است که فرمودند: آن دجال و صيحه است (عذاب آسماني و از بالا) و مراد از«او من تحت ارجلکم»عبارت از خسف و فرورفتگي زمين است و مراد از«اويلبسکم شيعا»اختلاف در دين و طعن به يکديگر زدن است و منظور از«يذيق بعضکم باءس بعض ‍» کشتن بعضتان است بعضي ديگر را، و تمام اين حوادث در ميان اهل قبله و مسلمانان به وقوع مي پيوندد.

قل اريتم ان اتاکم عذابه بياتا او نهارا ماذا يستعجل منه المجرمون. [10] .

بگو آيا ديديد که اگر عذاب الهي شب هنگام و يا روز بر شما برسد (چه راه گريزي داريد؟) چرا گناهکاران (به جاي توبه) عذاب را به تعجيل مي طلبند؟

از امام باقر عليه السّلام نقل شده که فرمودند: مراد از عذاب در اين آيه بلاهايي است که در آخرالزمان بر مردم نازل مي شود (البته بر مردم مسلمان).

ولو تري اذا فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قريب. [11] .

و اگر تو سختي حال مجرمان را مشاهده کني هنگامي که ترسان و هراسان هستند پس هيچ فرار و گذشتي نيست و از مکان نزديکي دستگير شوند.

از حضرت باقر عليه السّلام نقل کردند در تفسير اين آيه شريفه که در مقدمه قيام جهاني حضرت مهدي ارواحنا له الفداء صيحه اي از آسمان بلند مي شود که همه مردم در هر حالي که هستند اين صدا را مي شنوند و در زمين بيداء لشکريان سفياني به زمين فرو خواهند رفت که جمعيت آنها طبق روايات رسيده که بعدا ذکر خواهد شد در حدود سيصد هزار نفر است. و اما اصل روايت:

عن ابي الجارود عن ابي جعفر عليه السلام في قوله تعالي «ولو تري اذا فزعوا فلا فوت» قال من الصوت و ذلک صوت من السماء. [12] .

ابي جارود از امام باقر عليه السّلام در مورد اين قول خدايتعالي که مي فرمايد «ولو تري اذا فزعوا فلا فوت»، روايت کرده است که آن حضرت فرمودند: اين از صداي آسماني (صيحه) است.

ساءل سائل بعذاب واقع. [13] .

سائلي از عذابي که وقوع آن حتمي است سؤ ال نمود.

از حضرت باقر عليه السّلام در رابطه با اين آيه مبارکه سؤ ال کردند که منظور از اين عذاب چيست؟ فرمودند:

نار تخرج من المغرب و ملک يسوقها من خلفها حتي ياءتي من جهة دار بني سعد ابن همام عند مسجدهم فلا تدع دارا لبني امية الا احرقتها و اهلها و لا تدع دارا فيها و ترلال محمد الا احرقتها و ذلک المهدي عليه السّلام. [14] .

عذاب در اينجا آتشي است که از طرف مغرب شعله ور مي شد و پادشاهي آن را رهبري مي کند و تمام خانه هاي بني اميه و همه غاصبان حقوق اهل بيت را آتش مي زند و مخصوصا از بني اميه آثاري باقي نخواهد گذاشت و اوست مهدي آل محمد (سلام اللّه عليه و عجل الله له الفرج).

علامه مجلسي مي فرمايد: اين جريان يا از علائم ظهور است و يا در وقت ظهور واقع مي شود.