عالَم براي انسان، و انسان براي خداست. هنگامي که انسان از دايره بندگي بيرون رود و نظم دروني اش برآشوبد و از حقيقت انساني خود خارج شود، نظام بيروني او نيز آشفته خواهد شد.

و لذا در آخر الزمان زلزله ها زياد مي شود، زمين مردم خود را فرو مي برد، مرگ هاي ناگهاني دامنگير مي شود، جنگ ها و خونريزيها فراوان شده و انسانها آواره شده و پناهگاهي براي زندگي نمي يابند.

امنيت نيز در جامعه پيش از ظهور نابود مي شود.

امير المؤمنين (ع) مي فرمايند:

آسمان و اين زمين لايتناهي غبار آلود مي شود (ممکن است اشاره به آلودگي به معصيت يا آلودگي ظاهري محيط زيست يا هر دو باشد) و امنيت از راههاي زميني و هوايي (مانند هواپيما ربايي و...) برداشته مي شود.

ناامني راهها

پيامبر اکرم (ص) فرمودند:

امنيّت از راهها (زميني و هوايي) برداشته مي شود.

جنگ ها

که در ابتداي بحث عوامل زمينه ساز ظهور، از آن سخن گفتيم.

بي پناهي مردم

در دوره آخر الزمان خيانتها ابعاد جامعه را فرا گرفته است. انسانهاي امين و کساني که به انسان خيانت نکنند، کم خواهند شد و مردم از اين بابت در کمبود امنيت و آرامش به سر مي برند.

گسترش هرج و مرج

از بيان نوراني امام باقر (ع) استفاده مي شود که:

روابط ظالمانه استثماري تا بدان پايه است که مردم از فشار مشکلات و ستمهاي فراوان، هر سپيده و شامگاه آرزوي مرگ مي کنند، چون مي بينند که همه يکديگر را مي آزارند و هر کسي قدرت داشت و دستش رسيد ديگري را مي درد و مي خورد و حق و حقوق او را چپاول مي کند و هيچگاه ملاحظات انساني و اسلامي در رفتار اجتماعي مردم با يکديگر ديده نمي شود.