در روايات از فتنه ها و جنگهاي فراواني قبل از ظهور منجي بشريّت سخن به ميان آمده که يک نوع زمينه سازي براي ظهور امام زمان و نجات بشريّت از ظلم مي باشد. انسانهايي

که در حال آسايش و امنيّت، با دوري از ارزشها، لياقت برخورداري از وجود آشکار حجّت خدا را از دست داده اند، در اثر دوري هر چه تمامتر از ارزشهاي انساني همچون حيوانات به جان يکديگر افتاده و جان و مال همديگر را در مخاطره مي افکنند، بگونه اي که هيچ کس براي خود پناهگاهي نمي يابد و به هر طرف رو مي کند از ظلم زمانه در امان نيست.

در اين حال مردم وقتي مضطر مي شوند، با نيروي فطرت دست طلب به پيشگاه پروردگارشان دراز کرده و در فکر نجات مي افتند و طالب يک نجات بخش مي شوند.

در علامت هاي دوران پيش از ظهور از روايات چنين بدست مي آيد که:

1ـ اين جنگ آشوبي دامنه دار است و به همه ابعاد امنيتي، فرهنگي و اقتصادي هر مسلماني بدون استثناء ضربه وارد خواهد کرد.

2ـ نقطه شروع آن حرکت از سرزمين شام خواهد بود و از آنجا به عراق و ديگر سرزمينهاي مسلمان کشيده مي شود.

3ـ راه حلها سودمند واقع نشده در اين آشوب مدت طولاني ادامه مي يابد و تنها راه حل آن ظهور و قيام حضرت مهدي ـ ارواحنا فداه ـ مي باشد.

روميان (احتمالا کنايه از غربيها باشد) و ترکان، ديگران را عليه مسلمين مي شورانند و نيروها بسيج گردند... و ترکها با روميان به مخالفت برخاسته و جنگ و درگيري در روي زمين افزايش يابد.