زبان شناسان در معناي واژه ظهور دو احتمال را مطرح کرده اند:

1ـ آشکار شدن با قدرت.

مانند اين آيه قرآن که مي فرمايد:...لِيُظهره علي الدّين...

[اوست که پيامبر خود را براي هدايت و دين حق فرستاد تا او را بر تمام اديان چيره سازد اگر چه مشرکان نپسندند.]

2ـ پديدار شدن پس از پنهاني.

مانند مواردي که اين واژه به شخص امام عصر ـ ارواحنا فداه ـ نسبت داده شده است.

مثل اين دعا که مي خوانيم: فاظهر اللّهمّ لنا وليک

[پروردگارا ولي خود را براي ما آشکار نما.]

معناي ديگري نيز براي واژه ظهور مي توان يافت که هر دوي مفاهيم ذکر شده را در بردارد و ژرفتر از تک تک آنهاست براي مثال مي توان به بياني از حضرت علي (ع) اشاره نمود که فرمودند:

... گليم پاره خانه هاي خود باشيد تا آن هنگام که امر ما به ظهور پيوندد...

که در اين جمله هر دو معناي آشکار شدن با قدرت و پديدار شدن پس از پنهاني به زيبايي لحاظ شده است.