نام نخستين سفير امام مهدي «ارواحنا فداه» (عثمان بن سعيد) بود و برخي لقبهاي او عبارتند از: «عمروي»، «عسکري»، «سمّان» او افتخار خدمت به امام هادي (عليه السلام) را نيز در پرونده زندگي شايسته خويش داشت و از يازده سالگي به اين افتخار نائل آمد و اين نشانگر اوج خردمندي و رشد فکري اين نوجوان و ديگر ويژگيهاي او همچون: عدالت، امانتداري، درستي و شايستگي او است.

امام هادي (عليه السلام) فرمودند:

«عمري» مورد اعتماد من است، هر آنچه از من به سوي شما آورد از ما آورده است و آنچه از من گفت به راستي از من مي گويد. پس بشنو و اطاعت کن! چرا که امين و مورد اعتماد است.

«عمري» اين فرزانه روزگار، پس از شهادت حضرت هادي (عليه السلام) به افتخار نمايندگي و وکالت خاصّ حضرت عسگري (عليه السلام) نائل شد.

امام عسگري (عليه السلام) به جانب «احمد بن اسحاق» فرمودند:

«عمري و پسرش هر دو مورد اعتمادند، هر آنچه از سوي من برا تو آوردند ترديد مکن که از سوي ماست و هر چه مي گويند از جانب ماست. بنابراين سنان آن دو را بشنو و پيروي آنان نما و بدان که هر دو امين و مورد اعتمادند.»

و همين طور فرمودند: «شاهد باشيد که عثمان بن سعيد عمروي، وکيل من است و پسرش محمّد بن عثمان، وکيل پسرم مهديِ شما و امت پيامبر است.

پس از رحلت امام يازدهم، حضرت مهدي «ارواحنا فداه» جناب عمروي را در وکالت ابقا و به سفارت خويش برگزيد. او نخستين سفير و رابط ميان او و شيعيان در رسانيدن نامه ها و مسايل و حلّ مشکلات آنهاست.

ترديدي نيست که سه امام گرانقدر، او را پس از آزمايش به اين مسئوليت خطير و جايگاه رفيع برگزيدند، و حضرت مهدي «ارواحنا فداه» به او دستور داد فرزندش «محمد بن عثمان» را پس از خود به جاي خويش نصب کند تا کارها را سر و سامان دهد و نقش حساس پدر را ايفا نمايد. و سرانجام اين ابر مرد امانت و وفا، حدود سال 260 هجري در شهر بغداد ديده از جهان فروبست.