از ويژگيهاي بسيار مهم در عصر ظهور، جابجايي قدرت و تغيير در ساختار آن است. حکومت در مدينه فاضله بدست توده هاي محروم و مستضعف جامعه است. آنان که پيش از ظهور بار سنگين فقر و بيچارگي و نامردمي را تحمل کرده اند و اکنون در راستاي اجراي عدالت بايد به حق مسلم خويش در وراثت و پيشوايي زمين دست يابند. [1] .

بدين سان، بهشت زميني در عالم خارج واقعيت مي يابد. با سيراب شدن زمين از عدالت، با برخورداري همگان از رفاه و آسايش و امنيت، با اتساع وجودي انسان و بازيابي تمامي ابعاد وجودي وي در ظرف تربيت و پرورش، با گسترش علم و فرزانگي، با مشارکت توده هاي محروم در امر تصميم گيري و تغيير ساختار سياسي جامعه و با...

آنچه گذشت، برجسته ترين ويژگيهاي مدينه موعود در عصر ظهور است که مي توان در فرصتهاي بلندتر بر شمار عناوين اصلي و يا زير مجموعه هاي آنها افزود، ليکن در اين مجال، به همين مختصر بسنده مي کنيم.