دوره ظهور، دوران گسترش علم و دانايي است و مدينه فاضله اسلامي، مدينة العلم است. با آمدن آن منجي حقيقي، همان گونه که ظلم و بيداد جاي خود را به عدل و دادگري مي سپارد و همان گونه که نابسامانيهاي مختلف اجتماعي به سامان مي گرايد، به همان ترتيب نيز، دانايي و فرزانگي بديل جهل و ناداني مي گردد و جهان از نور عقل و دانش آکنده مي گردد. [1] .

او، مي آيد تا همان طور که جهان را لبريز از عدالت مي سازد، از دانايي و فرزانگي نيز سيراب سازد. نيروهاي عقلاني توده ها را تمرکز بخشد و خردها و دريافتهاي آنان را به کمال رساند. [2] علوم و دانشهايي که در طول اعصار و قرون در پشت پرده ها، مکنون مانده، پراکنده سازد و مرزهاي دانايي و يادگيري را تا سراپرده منازل و تا اعماق وجود تک تک انسانها، اعم از زن و مرد گسترش بخشد. [3] .