شيخ حسن بن مثله جمکراني مي گويد: من شب سه شنبه، 17 ماه مبارک رمضان سال 393 قمري در خانه خود خوابيده بودم ناگاه، جماعتي از مردم به در خانه من آمدند و مرا از خواب بيدار کردند و گفتند برخيز و طلب امام مهدي عليه السلام را اجابت کن که تو را مي خواند.

آنها مرا به محلي که اکنون مسجد (جمکران) است آوردند. چون نيک نگاه کردم، تختي ديدم که فرشي نيکو بر آن تخت گسترده شده و جواني سي ساله بر آن تخت، تکيه بر بالش کرده و پيري هم پيش او نشسته است، آن پير حضرت خضر عليه السلام بود. پس آن پير مرا بنشاند.

حضرت مهدي عليه السلام مرا به نام خود خواند و فرمود: برو به حسن مسلم، که در اين زمين کشاورزي مي کرد، بگو که اين زمين شريفي است و حق تعالي آن را از زمينهاي ديگر برگزيده است و ديگر نبايد در آن کشاورزي کنند.

حسن بن مثله گفت: يا سيدي و مولاي، لازم است که من دليل و نشانه اي داشته باشم و الا مردم حرف مرا قبول نمي کنند، آقا فرمود: تو برو و آن رسالت را انجام بده، ما خودمان نشانه هائي براي آن قرار مي دهيم و پيش ‍ سيد ابوالحسن برو و به او بگو حسن مسلم را احضار کند و سود چند ساله را که از زمين بدست آورده است وصول کند و با آن پول مسجد را بنا کند.



[ صفحه 29]