پسر بچه اي به نام علي زيني مي گويد: من ناراحتي قلب مادرزاد داشتم، در تهران به پزشکان زيادي براي مداوا مراجعه کردم، از جمله دکتر طباطبائي و ايشان اظهار داشتند قلب بايد عمل شود تا سن 6 سالگي نرسد عمل نمي شود، و اگر عمل هم شود 50 احتمال خوب شدن دارد.

يکي از اقوام ما هر چهارشنبه به قصد جمکران از تهران مردم را با هئيت و کاروان مي آوردند. آن روز پدر من هم در ماموريت و سفر بود و به بيرجند مسافرت کرده بود، اين برادر راننده مرا با هئيت به جمکران آورد. من قادر به



[ صفحه 135]



راه رفتن نبودم. لذا مرا بغل کرد و داخل مسجد بود و نشاني محل خود را به من گفت و رفت.

من در مسجد دراز کشيدم، قدري دعا و تضرع و توسل به خداوند نمودم و در اثر خستگي خوابم برد، در خواب آقا امام زمان (ع) را ديدم که با لباس ‍ سبز و عمامه سبز و چهره نوراني نزديک من آمدند و فرمودند: بلند شويد، شفا يافتيد، و سپس به سر و سينه ام دستي کشيدند و باز فرمودند: بلند شويد.

از خواب بيدار شدم، و ديدم حالم خوب است. من که اصلا قادر به راه رفتن نبودم، دويدم که محل راننده را پيدا کنم. خودم را به بغل ايشان انداختم و او را بغل کردم. پدرم هم در بيرجند شب چهارشنبه در خواب مي بيند که من شفا گرفته ام، فوري به تهران آمده و بعد خود را به جمکران رساندند و با هم به تهران برگشتيم. [1] .